การดูแลและความรักต่อป้าขณะป่วย : หน้า 167/209

พาป้าลับบ้านมานอนบ้านหลังน้อยที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อร่มชโย ได้กรุณาเตรียมบ้านหลังนี้ไว้ให้ และพระเดชพระคุณหลวงพ่อเรียกบ้านหลังนี้ว่า "Home Sweet Home" บัดนี้ป้าไม่ต้องเหนื่อยเจ็บปวดอีกต่อไป แต่ละช่วงเวลาที่ป่วยของป้าตลอด ๘ เดือน บางขณะที่ป้าเป็นปกติเหมือนไม่มีโรคร้ายที่กำลังรุมทำร้ายปาตลอดเวลาอยู่ในช่องท้อง บรรยากาศตรงนี้เราก็จะเบิกบาน พูดคุยกันแต่เรื่องบุญ หรือรายการอาหารจานเด็ดที่ป้าชอบ และเราจะไปฉลองกันให้อิ่มอร่อยเมื่อป้ากลับบ้าน หรือเมื่ออาการของป้าดีขึ้นอีกนิดหน่อย แต่โดมิที่ป่วยมาก เช่น คันใส่ อาเจียน บ่อยมาก หรือป้าสะอึกทุกชั่วโมง ฯลฯ ป้าก็จะเหนื่อยมาก และมักจะมีวิธีคิดหาทางแก้เชิงด้วยกิริยาอาการแปลกๆ ที่เราไม่เคยเห็น เราก็จะนำมหาหยกเล่นให้เห็นเป็นเรื่องตลก สนุกและขบขัน เราหัวเราะกันได้ท้องคัดท้องแข็ง น้ำหูน้ำตาไหล ความเหนื่อยล้า อ่อนเพลียจากการอดหลับอดนอนทั้งผู้ป่วยและคนดูแลก็พลันหายไปเป็นปลิดทิ้ง เราใช้เวลาตลอด ๘ เดือนอย่างนี้จริงๆ ฉันถึงวันสุดท้ายของป้า ป้าล้มป่วยครั้งนี้ ทำให้ใครๆ ตกใจอย่างมาก เพราะไม่มีว่าวมาก่อนว่าปีโรคประจำตัว น้องๆ ของป้าทั้งในครอบครัวและในวัดจึงพร้อมที่จะทำสิ่งต่างๆ ให้ป้า ขอเพียงให้ทราบว่าป้าต้องการ ป้าจึงรู้สึกขอบคุณ และพร่ำพูดเสมอว่า น้องๆ ของป้าดีทุกคน หลายของป้าดีทุกคน โดยเฉพาะเมื่อพระมาเยี่ยม ป้าก็จะสดชื่นดีขึ้นกว่าก่อนกำลังเป็นอยู่อย่างเห็นได้ชัดทุกครั้ง ป้าจะพูดเสมอว่า "รักพ่อสุดชีวิต" เมื่อเราเล่าให้ป้าฟังว่ ป้าหนัง นางสาวแสนดีดีธรรม ๑๒๕