ถึงป๋าผู้เป็นที่เคารพรัก : หน้า 150/209

ถึงป๋าผู้เป็นที่เคารพรัก ไม่ง่ายเลย ที่จะใช้คำสี่คำ ในการพร่ำพSix ทั้งชีวิตสร้างแต่บุญ ทั้งทาน ศีล และภาวนา แต่ป๋าถูกช่วงชิงไป เวลาของป๋าช้าน้อยเหลือเกิน ถึงแม้จะเป็นไปไม่ได้ ผมก็ยังอยากให้ ป๋ากลับมามีลมหายใจอีกครั้ง ผมจะได้รับโอกาสได้รับคำสอน อบรม ชี้แนะ เป็นความเมตตเสมอที่ป๋าพร่ำสอนให้รักบุญ และหมันระลึก ถึงบุญอยู่เนือง ๆ ให้อดทนต่อสิ่งต่าง ๆ หมันรักชาใจ ป๋าจะสอนเสมอ ให้มีความละเอียดยิบของบุญต่าง ๆ ที่ทำ แต่ต่อไปนี้ ผมคงไม่มีโอกาสดีอย่างนี้อีกแล้ว ป๋าครับ คำสอนของป๋ามะจะลำตลอดไป ป๋าจะเป็นแบบอย่าง ให้ผมตลอดนานแสนาน ป๋าครับ แม้ถ้อยคำอภิบายใด ๆ อันพอจะมีคุณค่าอยู่บ้าง เมื่อ เทียบกับสิ่งที่ผมได้รับแล้ว ผมขอบอบสิ่งอันนี้มอบเป็นอนุสรณ์แด่ ป๋าชง ผู้เป็นที่เคารพรัก ป๋าครับ ภาพถิติต่อไปผมขอมาทำหน้าที่ ย่อมจิรวและบูชา ข้าวพระกับป๋าอีก อาลัย ชาย ๑๔๘ ป๋าเนีย นางสาวลีแผ่นดินธรรม