การทำจีวรในวัดพระธรรมกาย : หน้า 127/209

กลุ่มจิวนแก้ว เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๘ ผมได้โอกาสเข้ามาปฏิบัติธรรมที่วัดพระธรรมกายโดยไม่รู้มาก่อนเลยว่าป่าเขาและน้ำ ต่างๆ อีกหลายคน เข้ามาช่วยงานต่างๆ ที่วัดอยู่ก่อนแล้ว ผมเองก็คล้ายกับสาระวนทั่วไปที่ต้องการแสวงหาสิ่งที่ขาดหายไปจากความรู้สึกคล้ายๆ ของตัวเรา และก็พบวัดในอุดมคติและครูบาอาจารย์ ที่เป็นที่พึ่งที่จะลึกลงจิตใจได้อย่างสนิทใจ ในตอนนั้นก็เพียงมาปฏิบัติธรรมในวันอาทิตย์และยังไม่ได้ช่วยงานอะไรที่วัดเลย จนมาพบป้าเข่ง น้ำรินธร และน้ำตึ๊ก กำลังแจกอาหารให้สารุชนที่โรงครัวและผมเองก็เป็นอีกคนหนึ่งที่วรรับอาหารในวันนั้น เมื่อได้พบก็ใจที่มาพบเจออัญจิต ของเราที่วัดนี้และวันนั้นเองก็มีโอกาสเข้าไปคุยกับป้าเข่งที่บ้านข้างวัดในตอนนั้น หลังจากคุยกันพักใหญ่ ป้าเค้าถึงผ้าสีขาวผืนใหญ่ม้านั่งสอยเก็ตตะเข็บที่เย็บต่อกันเสร็จแล้ว โดยใช้อุปกรณ์ที่ป้าคิดประดิษฐ์ขึ้นเองมีลักษณะเป็นไม้ฐานกลมและมีแต่งไม่สูงประมาณ ๗๐ ซ.ม. ปักอยู่บนทรงกลมนัน เมื่อป้าจะสอยจีวร ป้าจะนำผ้าแถบสีขาวเส้นยาว ๓๐ ซ.ม. ฝึกกับแต่งไม้กลมนี้ และนำผ้าจีวรไปลัดติดกับแถบผ้าสั้นนั้น แล้วจึงดิ่งให้ตั้งเมือจะสอยจีวร ปาโอด้วยความประณีต ผมมองดูด้วยความสงสัยแล้วจึงถามป่าว่า กำลังทำอะไรอยู่ครับ ป้าตอบว่าปาโอผ้าจีวรให้หลวงพ่อ ผมแปลกใจมากเพราะโดยทั่วไปพระก็หาซื้อได้ที่ร้านสังฆภัณฑ์ทำไมต้องมาเย็บเองและอีกอย่างหนึ่งผ้าที่ป้า กำลังสอยอยู่นั้นเป็นผ้าสีขาวมีใช้สีเหลืองเปลวเพลิงที่พระใช้บ่บนั่งหมออยู่ จึงมีคำถามที่สองสามและสิบตามว่า แล้วทำไมไม่ซื้อสำเร็จจากร้านมาละครับไม่ต้องมานั่งตัดเย็บให้เสียเวลา เมื่อเสร็จแล้วจะไปอ้อมที่ไหน บ้านนั่ง นางสาวเม็ดินธรรม ๒๕