ความทรงจำวัยเด็กที่วัด : หน้า 66/209

อดีตเมื่อเป็นเด็กตัวเล็กๆ ได้ไปวัดด้วยทุกวันอาทิตย์ เพื่อไปนั่งสมาธิรักษาศีล แต่ก็แบบเด็กๆ นะ นั่งบ้าง เล่นบ้าง ซึ่งบ้านคุณยายมัยนั่นก็อยู่ตรงข้ามพระคุณหลวงพ่อรมย์ เล่าให้ฟังนั้นแหละ บ้านยายมีสามชั้น เป็นสวนสนุกของพระอย่างดี และยังชุกชนไปถึงได้คุณศาล ซึ่งอยู่ตรงข้ามบ้านยาย หรือเป็นที่ๆ หลวงพ่อวัดปากน้ำ "ชื่นพาน" นั่นแหละ เมื่อคิดถึงตรงนี้ว่าฝันในดีที่ไปวัดด้วยกัน ชอบไปไหน ด้วยกัน ก็ชัดเจนเหมือนเพิ่งผ่านมาเมื่อวานนี้ มีคราวหนึ่ง ขณะที่ขับรถโดยสารกลับบ้าน ความที่พระเป็น เด็กยอมงัวขึ้นรถได้ก่อน รถก็แล่นออกไป พี่ๆยังไม่ได้นั่ง ทำให้พระได้เห็นพี่ๆนั่งไงล่าตามรถร้องตะโกนให้รถหยุด เป็นระยะทางไกล พอที่จะทำให้พี่ๆงงไล่ตามรถร้องตะโกนให้รถหยุด เป็นระยะทางไกล พอที่จะทำให้พี่ๆงงไล่ตามรถร้องตะโกนให้รถหยุด เป็นระยะทางไกล พอที่จะทำให้พี่ๆงงไล่ตามรถร้องตะโกนให้รถหยุด เป็นระยะทางไกล พอที่จะทำให้พี่ๆงงไล่ตามรถร้องตะโกนให้รถหยุด เป็นระยะทางไกล พอที่จะทำให้พี่ๆงงไล่ตามรถร้องตะโกนให้รถหยุด เป็นระยะทางไกล พอที่จะทำให้พี่ๆงงไล่ตามรถร้องตะโกนให้รถหยุด เป็นระยะทางไกล พอที่จะทำให้พี่ๆงงไล่ตามรถร้องตะโกนให้รถหยุด เป็นระยะทางไกล พอที่จะทำให้พี่ๆงงไล่ตามรถร้องตะโกนให้รถหยุด เป็นระยะทางไกล พอที่จะทำให้พี่ๆงงไล่ตามรถร้องตะโกนให้รถหยุด เป็นระยะทางไกล พอที่จะทำให้พี่ๆงงไล่ตามรถร้องตะโกนให้รถหยุด เป็นระยะทางไกล พอที่จะทำให้พี่ๆงงไล่ตามรถร้องตะโกนให้รถหยุด เป็นระยะทางไกล พอที่จะทำให้พี่ๆงงไล่ตามรถร้องตะโกนให้รถหยุด เป็นระยะทางไกล พอที่จะทำให้พี่ๆงงไล่ตามรถร้องตะโกนให้รถหยุด เป็นระยะทางไกล และอีกวิธีกรรมหนึ่ง ซึ่งคราวนี้หนักกว่าพิ่งไล่ตามรถประจำทางหลายร้อยเท่าเต็ม ก็ไปวัดอีกนั่นแหละ หลังจากนั่งสมาธิกับคุณยายทองสุขแล้ว สมาชิกที่นั่งสมาธิด้วยกันชวนกันไปเที่ยวบ้านก็ไม่ไกลอะไรหรอก อยู่ตรงข้ามวัดปากน้ำเท่านั้นแหละ แต่ต้องลงเรือข้ามคลองภาษีเจริญไป ที่ว่าเป็นวิหารกรรมก็ตรงพระยังเด็ก ตัวเล็กๆ ขึ้นเรือไม่เป็น พี่ๆ ขึ้นไปกันก่อน เหลือเราขึ้นทีหลัง ขณะก้าวขึ้นจากเรือ ก็ ก้าวขาขวาหนึ่งไปบนในท่าน้ำ หัวเรือก็ห่างออกข้างหนึ่ง ก็ยังอยู่ที่หัวเรือ คงทานเห็นภาพออกนะว่า อะไรจะเกิดขึ้น คือสงเรือนเอง ว่ายน้ำก็ไม่เป็น ตอนนี้ตายแน่ๆ สมเด็จน้ำในคลองใสมากๆ ยังจำได้ว่า เมื่อตกน้ำจมนลงไป เห็นมันดับดลงช่วยดิ่งขึ้นจากน้ำได้ทัน