ข้อความต้นฉบับในหน้า
ป่าเข่งไปหาคุณยายทั้งสองคนเดียว คุณยายทั้งสองท่านและคุณป้าชงนำอาหารที่เตรียมไว้กับอาหารปิ่นโตของป่าเข่งไปวางไว้ที่หน้าตูมทำพิธีบูชาข้าวพระ นั่งธรรมะ เสร็จพิธีพลอดี จากนั้นก็รับประทานอาหารกับคุณยายทั้งสอง
ป่าเข่งได้ไปนั่งธรรมะกับคุณยายทั้งสองตั้งแต่หลังเพลงจนถึงเย็นๆ คำๆ จงจะกลับบ้าน ติดต่อกันทุกวัน
เมื่อถึงวันมาฆบูชา ปี พ.ศ. ๒๔๙๙ จะมีพิธีเวียนเทียนที่วัดปากน้ำภาษเจริญ ป่าเข่งได้นำทิ้งไป ได้เห็นพระพุทธรูปอยู่กลางท้องฟ้า เห็นหลายองค์เป็นลักษณะพระธรรมกาย ก่อนพิธีเวียนเทียนประมาณ ๕-๖ โมงเย็น มีคนเห็นกันหลายคนชื่นชมกันใหญ่เลย
งานบุญวันวิสาขบูชา ปี พ.ศ. ๒๔๙๙ ป่าเข่งได้ไปเวียนเทียนรอบโบสถ์อีก ป่าเข่าล่าด้วยความเบิกบานว่า "ป่าอยากเห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่สุดใกล้ๆ จะเดินไปอยู่ด้านหน้าขวบๆเดียว"
เมื่อถึงวันตรุษจีน ปี พ.ศ. ๒๕๓๙ ก็ไปถวายภัตตาหารพระที่วัดปากน้ำภาษเจริญ ไปกันทั้งครอบครัว นำปัจฉีไปทำบุญที่ครัวแล้วไปถวายภัตตาหารตอนเช้า ได้ถวายภัตตาหารพระเดชพระคุณหลวงปู่สุด ขณะนั้นมีทั้งพระทั้งสามเณรเป็นร้อยรูป ตอนบ่ายได้ฟังธรรมจากพระเดชพระคุณหลวงปู่สุด ป่าเข่งจำได้เลยว่า พระเดชพระคุณหลวงปู่สุดบอกว่า "ที่นั่งอยู่ตรงนี้จะเอาไปนิพพานให้หมด" และสรุปบทเทคนิคว่า ให้ทุกคนได้เห็นธรรมหลังจากนั้นทั้งครอบครัวได้ไปกราบคุณยายทั้งสอง ขณะนั้น