การปฏิบัติธรรมและความเป็นอยู่ของป้าเข่า : หน้า 104/209

เราต้องทำให้ได้อย่างนี้บ้าง เข้าคว้าครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๑ เห็นป่าเขาจัดผลไม้ถวายพระ ไม่ว่าจะตัดให้พอกคำ คว้านเอาเม็ดออก ดูประณีต เบามือสะอาด เวลาวางบนจานดูสวยงาม นำรับประทาน ดูแล้วได้แต่คิดในใจว่า อือม์ สวยจัง ประดิษฐ์จัง เราต้องทำให้ได้อย่างนี้บ้าง บ่ายวันหนึ่งคุยกันถึงสมเด็จหลวงพ่อวัดปากน้ำ ป้าเข่กล่าวถึงตอนเวียนเทียนในวันมาฆบูชาว่า เห็นพระพุทธเจ้ามาอยู่บนฟ้าด้วยตาเนื้อ จริงเหรอเพ่งมั่ง มันเป็นเรื่องมหัศจรรย์มากที่คนยิ้นยันอย่างจริงจังว่าเห็นจริง และคำตอบคือ จริงสิ ฟังแล้วได้แต่คิดในใจว่า โอ้โห พี่เข่มีบุญมากจริง ใจต้องใส ธรรมะต้องดำมากๆ เลย ถึงได้มองเห็น เราต้องทำให้ได้อย่างนี้บ้าง ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไร ป้าก็ยังเหมือนเดิม มีความเป็นธรรมชาติดี ๆ คำพูดดี ใส ๆ ตรง ๆ ไม่พูดมากความ มีแต่คำที่มีประโยชน์ แต่งตัวเรียบง่าย สะอาดสะอ้าน ไม่เคยเห็นสีสันใด ๆ บนใบหน้า กิริยา มารยาทเรียบร้อย ดูง่าย ๆ สบาย ๆ เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๔๘ อ้อนวอนอยู่หลายวัน ป้าเข่จึงยมเป็นวิทยากรพิเศษให้น้องๆ สมัยแก้ว ป้าพูดถึงชีวิตประจำวันของตัวเองว่า ป้าไม่เคยงอเลย วันๆ ไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ มีงานทำทั้งวัน เวลามีไม่พอให้ป้าด้วยซ้ำ ทำงานไป ตรีกไป ปานะ ตก ศูนย์สวนวางตอนนั่งถอดหมวกา เลยง้องงง พงแล้วได้แต่คิดว่า ป้าเข่เรา ยิ่งอายุมากขึ้นก็ยิ่งปฏิบัติธรรมเป็นเนื้อเป็นหนัง เป็นชีวิต