ข้อความต้นฉบับในหน้า
อยู่มึปล่า ใส่มุ?'
ป้ากจะตอบว่า “องค์พระใส่
บางทีข้าพเจ้าถามว่า “องค์พระองค์ใหญ่มุ่ย”
ป้าตอบว่า “องค์พระของป่า องค์ใหญ่แล้ว”
ป้าก็จะบอกว่า องค์พระของป่าองค์ใหญ่มูลตัวป่า เราจ
ต้องรีบบอกว่่า ให้ถงค์พระลุมพวกเราทุกคน นะ ปาง่งก็จะพัก
หน้าหรือยกคิ้ว แสดงอาการตอบรับว่าใช่ทุกครั้ง
ข้าพเจ้าไม่เมื่อที่จะเดือนป้าที่ข้างหูเสมอๆ ว่า อยู่ในบูญนะป้า
อยู่กับองค์พระใสๆ อยู่กับคุณยายเนะ
ระยะ 2-3 วันสุดท้าย ป้าจะปากแห้งมาก จินน้ำได้ทะนินเดียว
ข้าพเจ้าราบว่าป้าชอบดื่มน้ำอุ่นๆ (ซึ่งจะไม่ป่วยอยู่ที่ไหน
เราก็จะต้องรอกน้ำอโนตกใส่ขวดจากวัดไปให้ปาดี ป้าจะไม่ดื่มน้ำ
อื่นๆ เลย เพราะรู้สึกว่ามีกลิ่น ไม่สะอาด) และพูดกับป้าขณะอ้อนน้ำ
ให้ทคำว่า “ป้าจิบ น้ำละน้อยนะ น้ำทิพยอโนตาดของหลวงพ่อ
นะป้า” ซึ่งทุกครั้งป้าจะแสดงอาการดีใจ ปีติ มีความสุข
วันสุดท้ายที่ป้ายงพอจะสื่อสารกับข้าพเจ้าได้ ข้าพเจ้าจะพูด
ถึงบุญต่างๆ ที่ป่ทำตั้งแต่สมัยไปวัดปากน้ำ เรียงลำดับมาเรื่อยๆ
จนถึงปัจจุบัน บ่ายวันนี้หลวงพี่มาภาณ์ญ์โณ (พระครูปลัดบุญศรี
มาภาณ์ญ์โณ) ได้ปากปัจจัยมากับหลวงพี่สีลวณโณ ให้อย่ทำบุญและ
หลวงพี่เขียนที่หน้าของว่า “พี่เข่ง คนดีที่หนิงของน้องๆ” ข้าพเจ้า
กำลังพูดถึงบุญที่พี่เข่งได้กราบหลวงปู่ (พระมงคลเทพมุนี สด จันทโล)
ได้สงเคราะห์กับหลวงปู่ และหลวงปู่สั่งว่า วันหลังให้น้อง
นะ จึงพูดยกับพี่เข่งว่า พี่เข่งไปราบเรียนหลวงปู่ด้วยนะว่า ภารกิจ