ความกตัญญูต่อญาติ : หน้า 131/209

กรีบขอบพระคุณครับป้า ป้าชงครับ ผมกราบอนุโมทนาบุญ กับสิ่งที่ป้าคอยหยิบยื่นให้ ทั้งหยาบ ทั้งละเอียดตลอดเวลาที่ได้เป็นหลานป้า ๒๐ ปี พระคุณนี้ใหญ่หลวงนักเกินกว่าที่จะบรรยาย ถึงแม้จะกลั้นออกมาจากใจแล้วก็ตามไม่สามารถเอ่ยอ้างได้หมด อย่างที่ควรจะเป็นหรือเหมาะสมกับป้าที่สุด ครั้งที่ผมป่วยอย่างหนักที่สุดต้องเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล ผมได้รับการดูแลจากป้าในทุกด้าน ป้าพยายามให้ผมได้ธำรงฐานะบุญจิวรวกลุ่ม ด้วยความเป็นห่วงและอยากให้ผได้บุญมากๆ ความรู้สึกของผมในครั้งนั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่นและอดที่จะถามตัวเองไม่ได้ว่าท่านไม่ใช่ญาติแท้ๆ แต่ทำไมให้ความเป็นห่วงเป็นไยเหลือเกิน ทำไมถึงดีด้วยเราถึงเพียงนี้ แม้ภายหลังผมจะต่างวัดไปหลุดจากวรรณะ ป้าก็ยังคงให้เพื่อนๆ ตาม จนผมกลับมาอาศัยในกลุ่มอีกครั้ง และไม่เคยได้รับการตักเตือนหรือดำหนินเลย มีแต่ให้กำลังใจจีนะและชวนให้นสมาธิ เล่าธรรมะให้ฟัง เมื่อผมมีโอกาสได้วชธรรมทายาท รุ่นที่ ๑๖ อย่างไม่ค่อยเต็มใจเพราะกลัวเสียหน้า เนื่องจากเพื่อนๆ ในกลุ่มบวชกันหมดแล้ว ผมบอกให้ป้าทราบว่าจะบวชเป็นคนแรก ป้าดีใจเบิกบานและอนุโมทนากับผม ป้าบอกว่าจะเย็บผ้าถักให้ผมใช้ระหว่างบวช ผดใจและปีติ เพราะใครๆ ก็อยากได้ฝีมือการเย็บของป้า ระหว่างอบรมผมคิดจะแก้บ้านวานหลายครั้ง แต่พอบอกว่า ๑ สัปดาห์ ป้าก็ยังรถสามล้อ ติดเครื่อง ที่พี่อุบาสขับมาส่ง ในมือถืออังสะที่เย็บเรียบร้อยแล้ว