ชีวิตและการสร้างบารมีในพุทธศาสนา : หน้า 75/209

ครอบครัวเดียวกัน เวลาไปเที่ยวจะต้องเข้ากรุงเทพฯ ไปซื้อผ้าและอุปกรณ์มา ทำจิวเวอร์ ก็จะติดรถน้องๆ อุบาลก็ออกไปทำหน้าที่กลายาณมิตรแต่เช้า เมื่อจัดซื้อของเสร็จแล้วป่าช้างก็จะไปอยู่ที่บ้านซึ่งเป็นร้านขายเครื่องกีฆาฬอร ร้านกีฆาทอง ข้างสนามก็กีฬาแห่งชาติ พอทกเย็นน้องๆ อุบาลก็มาทำหน้าที่กลายาณมิตรเสร็จ ก็จะไปรับป่าช้างกลับบ้านที่อยู่ข้างวัด (ติดต่อวัด) 3) สมัยเมื่อ 20 กว่าปีก่อนนั้น พื้นที่ข้างวัดเป็นที่ดินจัดสรร แต่ไม่ค่อยมีคนอยู่ หญ้าสูงท่วมหัว ค่อยข้างเปลี่ยน อัตคัดทั้งเรื่องอาหาร การกิน น้ำดื่มและน้ำใช้น้อยนั่นที่จะอยู่ได้ แต่ป่าช้างก็อุ้ได้ด้วยตัวคนเดียว เพื่อทำงานที่ครูบาอาจารย์มอบหมายให้ อย่างมีความสุข เป็นชีวิตพรหมจรรย์ เป็นชีวิตนักบวช ที่เกิดมาเพื่อสร้างบารมีอย่างแท้จริง ชีวิตเมื่อเกิดขึ้น ย่อมตั้งอยู่ขณะหนึ่ง แล้วก็เสื่อมสลายไปที่สุด แต่ก่อนที่ชีวิตจะดับสลายไปนั้น เราได้สร้างผลงานอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อวงมนุษยชาติได้บ้าง ผลงานที่เป็นวัตถุสิ่งของ ทายาททางวิชาการ เทคโนโลยีทางด้านต่างๆ จะเปลี่ยนแปลงไปทุกวัน วันนี้ว่าดีแล้ว แต่วันพรุ่งนี้ก็จะมีสิ่งที่ดีกว่าข้าแทนที่ หมุนเวียนเปลี่ยนแปลงกันไปเรื่อยๆ แต่ผลงานที่เกี่ยวเนื่องกับหลักธรรมคำสอนของพระบรมศาสดาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นผลงานที่จรรโลงโลก ให้มั่นแต่ความสงบสุขร่มเย็น เป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่ และยังยืนตลอดไป ดังนั้น ชีวิตของการเกิดมาเป็นมนุษย์จะมีค่ามากที่สุดคือ ชีวิตที่เกิดมาสร้างบารมีเพื่อออสัตว์นสัตว์ จนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรม นิ่งเอง พระวิบูล ปัญญาทิป 24 มกราคม 2547 ป่านัง นางสาวสีแผ่นดินธรรม 23