การฝึกจิตใจให้สงบ : หน้า 238/256

๒๓๘ ก็อย่าไปฮัดฮัดว่า ทําไมเรานึกอะไรก็นึกได้ชัด ทําไมมานึกอย่างนี้มันไม่ชัด นึกเท่าที่นึกได้นะ ย นึกได้แค่ไหนเราก็เอาแค่นั้น สมมติเรา นึกถึงดวงกลม ๆ บางทีมันจะบูดบ้าง เบี้ยว บ้าง ช่างมัน ให้มีภาพอยู่ในท้องก็แล้วกัน องค์ พระก็เหมือนกัน บางทีก็เห็นตั้งแต่เศียรบ้าง แขน ขา มือ มีอะไรก็ดูไป เพื่อต้องการให้ใจอยู่ กับตัว แล้วก็ประคองใจด้วยบริกรรมภาวนา ภาวนาในใจ อย่างสบาย ๆ ภาวนาว่า สัมมา... อะระหัง สัมมา...อะระหัง สัมมา...อะระหัง จะ ภาวนากี่ครั้งก็ได้ จนกว่าใจเราไม่อยากภาวนา อยากอยู่เฉย ๆ นิ่ง ๆ ถ้าเกิดความรู้สึกอย่างนี้ เราก็ไม่ต้องหวนกลับมาภาวนาใหม่ เพราะฉะนั้นเราก็ต้องจับหลักให้ได้ว่า วัตถุประสงค์ของการทำอย่างนี้ เพื่อต้องการ ให้ใจมาอยู่กับตัว อยู่ในกลางท้อง ตรงบริเวณ ฐานที่ ๗ เพื่อให้หยุด ให้นิ่ง มาอยู่นาน ๆ จน 238