การเห็นสักแต่ว่าเห็น : หน้า 37/256

สักแต่ว่าเห็น ใจเราจะต้องเกลี้ยง ๆ ไม่ติดในคน สัตว์ สิ่งของ หรือเรื่องราวต่าง ๆ ที่ไม่เป็น สาระแก่นสาร ใจเราไม่รู้สึกว่ากระทบอะไร แม้ว่าจะมี สิ่งภายนอกเข้ามากระทบใจก็ตาม ไม่ว่าอากาศจะเย็นหรือร้อน จะเห็น อะไรก็ตาม จากสิ่งต่าง ๆ ภายนอก มันจะรู้สึก ๆ เฉยจริง ๆ คือ “เห็นสักแต่ว่าเห็น” ซึ่งลูกจะรับรู้ได้ก็ต่อ เมื่อเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับธรรมะภายใน แต่ถ้าลูกยัง “อย่างงี้ อย่างงั้น” อยู่ แสดงว่า ใจเรายังไม่นิ่งแน่นพอต่อสิ่งแวดล้อม รอบตัว ไม่ว่าคน สัตว์ สิ่งของที่เข้ามากระทบใจ เราจะต้องก้าวไปสู่จุดที่ว่า “เห็นสักแต่ว่าเห็น ได้ยินสักแต่ว่า ได้ยิน” ให้ได้ ๓๗