การพัฒนาปัญญาผ่านกรรมดี : หน้า 4/112

៧៨ เรื่องพราหมณ์คนใดคนหนึ่ง อนุปุพเพน เมธาวี โถก๋ โถก๋ ขเณ ขเณ กมฺมาโร รชต เสว นิทฺธเม มลมตฺตโนติ. ผู้มีปัญญา (ทำกุศลอยู่) คราวละน้อยๆ ทุกๆ ขณะโดยลำดับ พึงกำจัดมลทินของตนได้ เหมือน ช่างทองปัดเป่าสนิมทอง ฉะนั้น เรื่องพระติสสเถระ อยสา ว มล์ สมุฏฺฐาย ทุฏฐาย ตเมว บาทติ เอวํ อติโธนจาริน่ สานิ กมฺมานิ นยนฺติ ทุคคตินฺติ สนิมตั้งขึ้นแต่เหล็ก ครั้นตั้งขึ้นแต่เหล็กแล้ว ย่อมกัดเหล็กนั่นเอง ฉันใด กรรมทั้งหลายของตน ย่อมนำบุคคลผู้มักประพฤติล่วงปัญญา ชื่อว่าโธนา ไปสู่ทุคติ ฉันนั้น.