เรื่องพระสันตกายเถระและพระนังคลกูฏเถระ : หน้า 86/112

๑๖๐ เรื่องพระสันตกายเถระ สนฺตกาโย สนฺตวาโจ สนฺตมโน สุสมาหิโต วนฺตโลกามิโส ภิกขุ อุปสนฺโตติ วุจจตีติ ภิกษุมีกายสงบ มีวาจาสงบ มีใจสงบ ตั้งมั่นดีแล้ว มีอามิสในโลกอันคายเสียแล้ว เราเรียกว่า ผู้สงบ ระงับ. เรื่องพระนังคลกูฏเถระ อตฺตนา โจทยตฺตานํ ปฏิมเสตมตฺตนา โส อตฺตคุตโต สติมา สุข ภิกขุ วิหาสิ อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ อตฺตาว อตฺตโน คติ ตสุมา สยม อตฺตานํ อสฺส์ ภทร์ว วาณิโชติ, เธอจงตักเตือนตนด้วยตน จงพิจารณาดูตนนั้น ด้วยตน ภิกษุ เธอนั้นมีสติปกครองตนได้แล้ว จัก อยู่สบาย. ตนแหละ เป็นนาถะของตน ตนแหละ เป็นคติ ของตน เพราะฉะนั้น เธอจงสงวนตนให้เหมือน อย่างพ่อค้าม้า สงวนม้าตัวเจริญ ฉะนั้น ะ