การละตัณหากับการเป็นพราหมณ์ คาถาธรรมบท ภาค ๗-๘ หน้า 108
หน้าที่ 108 / 112

สรุปเนื้อหา

เนื้อความระบุว่า การเคยชินและการสนิทสนมกับรสเลวต่างๆ เป็นสิ่งที่ต่ำกว่ารสอันดี และการละตัณหารวมถึงการเข้าถึงอำนาจที่แท้จริงในพระพุทธศาสนานั้น ทำให้สามารถเป็นพราหมณ์ได้ ซึ่งพราหมณ์เป็นสัญญาณของการหลุดพ้นจากตัณหาและการเกิดใหม่ในโลก.

หัวข้อประเด็น

-การละตัณหา
-บทบาทของพราหมณ์
-พระพุทธศาสนา
-การเข้าถึงสภาวะที่แท้จริง

ข้อความต้นฉบับในหน้า

១២ น กิรตฺถิ รเสหิ ปาปิโย อาวาเสหิ วา สนุกเวหิ วา วาตมิค คหนนิสฺสินํ วสมาเนติ รเสหิ สญฺชโยติ ได้ยินว่า สภาพอื่นที่เลวกว่ารสทั้งหลาย คือการ เคยชินกันหรือการสนิทสนมกัน ย่อมไม่มี นาย อุยยาบาลชื่อสญชัยย่อมนำเนื้อสมัน ตัวอาศัยอยู่ ในรกชัฏมาสู่อำนาจได้ ก็เพราะรสทั้งหลาย เรื่องพระโชติกเถระ โยธ ตณฺห์ ปหนุตวาน อนาคาโร ปริพฺพเช ตณฺหาภวปริกขีณ์ ตมห์ พฺรูมิ พฺราหฺมณนฺติ ผู้ใด ละตัณหาในโลกนี้ได้แล้ว เป็นผู้ไม่มีเรือน เว้นเสียได้ เราเรียกผู้นั้น ซึ่งมีตัณหาและภพอันสิ้น แล้วว่า เป็นพราหมณ์
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More