เรื่องพระโปฐิลเถระ : หน้า 22/112

๙๖ เรื่องพระโปฐิลเถระ โยคา เว ชายเต ภูริ อโยคา ภูริสงฺขโย เอต์ เทวธาปถ์ ญฺตฺวา ถวาย วิภวาย จ ตถตฺตานํ นิเวเสยุย ยถา ภูริ ปวฑฺฒตีติ. ปัญญาย่อมเกิด เพราะการประกอบแล ความ สิ้น ไปแห่งปัญญา เพราะการไม่ประกอบ บัณฑิตรู้ทาง ๒ แพร่ง แห่งความเจริญ และความเสื่อมนั่นแล้ว พึงตั้งตนไว้โดยประการที่ปัญญาจะเจริญขึ้นได้ เรื่องพระเถระแก่ อปิ นุ หนุกา สนฺตา มุขญา ปริสฺสฺสติ โอรมาม น ปาเรม ปูรเตว มโหทธีติ เออก็ คางของเราล้าแล้ว และปากซีด พวกเรา จงงดเสียเถิด พวกเรา (วิดต่อไปก็) ไม่สำเร็จ เพราะห้วงน้ำใหญ่ ยังเต็มอยู่อย่างเดิม วน์ ฉันทถ มา รุกข์ วนโต ชายเต ภย์ เฉตวา วน วนฏฐญา นิพฺพนา โหล ภิกฺขโว