เรื่องพระสารีบุตรเถระและการบูชาผู้มีความรู้ คาถาธรรมบท ภาค ๗-๘ หน้า 95
หน้าที่ 95 / 112

สรุปเนื้อหา

บทความนี้สำรวจการแสดงออกถึงการเคารพอาจารย์ในพระพุทธศาสนา ผ่านเรื่องราวของพระสารีบุตรและแนวคิดที่สืบเนื่องเกี่ยวกับพราหมณ์ การบูชาความรู้และความเป็นมนุษย์ที่แท้จริงที่ไม่ขึ้นอยู่กับรูปแบบภายนอก รวมถึงการเน้นความสำคัญของสัจจะและธรรม อธิบายว่าความเป็นพราหมณ์ไม่ได้ขึ้นอยู่กับชาติกำเนิดหรือรูปลักษณ์ แต่หมายถึงการมีคุณธรรมที่ดีภายใน

หัวข้อประเด็น

-การเคารพอาจารย์
-พราหมณ์และความหมาย
-การบูชาความรู้
-สัจจะและธรรม
-เรื่องพระสารีบุตรเถระ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๖๙ เรื่องพระสารีบุตรเถระ ยมหา ธมฺนํ วิชาเนยฺย สมฺมาสมฺพุทธเทสต์ สกุก ต์ นมสเสยย อคฺคหุตตัว พราหมโณติ บุคคลพึงรู้แจ้งธรรม อันพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงแสดงแล้วจากอาจารย์ใด พึงนอบน้อม อาจารย์นั้นโดยเคารพ เหมือนพราหมณ์นอบน้อม การบูชาเพลิงอยู่ ฉะนั้น เรื่องชฎิลพราหมณ์ น ชฎาหิ น โคตเตน น ชจจา โหติ พฺราหฺมโณ ยมหิ สจฺจญฺจ ธมฺโม จ โส สุจิ โส จ พฺราหฺมโณติ บุคคลย่อมเป็นพราหมณ์ ด้วยชฎา ด้วยโคตร ด้วยชาติ หามิได้ สัจจะและธรรมมีอยู่ในผู้ใด ผู้นั้นเป็นผู้สะอาด และผู้นั้นเป็นพราหมณ์ เรื่องกุหกพราหมณ์ สมณ์ ติ มญฺญมาโน อุปคญ อสัญญ โส ม ทณฺเฑน ปาหาสิ ยถา อสุสมโณ ตถา
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More