การสนทนาเกี่ยวกับความสำคัญของสมณะ คาถาธรรมบท ภาค ๗-๘ หน้า 96
หน้าที่ 96 / 112

สรุปเนื้อหา

เนื้อเรื่องนี้นำเสนอการสนทนาระหว่างผู้พูดกับผู้ที่อ้างตัวเป็นสมณะ โดยชี้ให้เห็นถึงความไม่มีคุณค่าของการประดับตัวด้วยวัตถุภายนอก เช่น ชฎาหรือผ้าลง แต่จริงๆ แล้วควรมุ่งไปที่การพัฒนาและการควบคุมจิตใจ ภายในปรารถนาความสงบและการเลี้ยงดูจิตวิญญาณ การสื่อสารนี้สามารถส่งเสริมความเข้าใจในคุณค่าทางจิตวิญญาณมากกว่าการแสดงออกทางวัตถุ.

หัวข้อประเด็น

-คุณค่าของสมณะ
-การควบคุมจิตใจ
-การพึ่งพิงทางจิตวิญญาณ
-ความหมายของวัตถุและภายใน
-การเลี้ยงดูจิตวิญญาณ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๗๐ กินเต ชฎาห์ ทุมเมธ กินเต อชินสาฏิยา อพฺภนฺตรนฺเต คห พาหิร์ ปริมชฺชสีติ. ข้าพเจ้า สำคัญท่านผู้ไม่สำรวมว่าเป็นสมณะ จึง เข้าไปหาแล้ว ท่านนั้นย่อมไม่เป็นสมณะ โดย ประการที่ท่านเอาไม้ประหารข้าพเจ้า ท่านผู้มีปัญญาทราม ประโยชน์อะไรด้วยชฎาทั้ง หลายของท่าน ประโยชน์อะไรด้วยผ้าที่ทำด้วย หนังชื่ออชินะของท่าน ภายในของท่านรกรุงรัง ท่านย่อมเกลี้ยงเกลาแต่ภายนอก เอหิ โคธ นิวตฺตสุสุ ภุญช สาลีนโมทน เตล์ โลณญฺจ เม อตฺถิ ปทูต มยุห ปิปผลิต เหี้ย ท่านจงกลับมา จงบริโภคข้าวสุกแห่งข้าวสาลี ทั้งหลาย น้ำมันและเกลือของข้าพเจ้ามีอยู่ ดีปลี ของข้าพเจ้าก็มีเพียงพอ เอส ภิยโย ปเวกขามิ วมมิก สตโปรส เตล์ โลญญฺจ กินฺเตสิ อหิต มห ปิปผลิต
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More