ความหมายของบรรพชิตในพระพุทธศาสนา คาถาธรรมบท ภาค ๗-๘ หน้า 93
หน้าที่ 93 / 112

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอความหมายและลักษณะของบรรพชิตในพระพุทธศาสนา โดยสำรวจคำว่า 'พราหมณ์' ซึ่งบ่งบอกถึงบุคคลที่มีบาปที่ลดน้อยลง และ 'สมณะ' ที่สื่อถึงการประพฤติเรียบร้อย พร้อมทั้งอภิปรายถึงคุณลักษณะของบุคคลที่เรานิยามว่าเป็นบรรพชิต ผ่านเรื่องราวของพระสารีบุตรเถระ ซึ่งเป็นแบบอย่างที่ดีในธรรมะ เป็นการส่งเสริมให้ทุกคนได้ขับไล่มลทินเพื่อมีชีวิตที่ดีขึ้น โดยอิงจากหลักธรรมในพระพุทธศาสนา. dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-ความหมายของบรรพชิต
-ลักษณะของพราหมณ์
-ธรรมชาติของสมณะ
-ความสำคัญในการปฏิบัติธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เรื่องบรรพชิตรูปใดรูปหนึ่ง พาหิตปาโป หิ พฺราหฺมโณ สมจริยาย สมโณติ วุจฺจติ ปพฺพาชยมตฺตโน มล ตสุมา ปพฺพชิโตติ วุจฺจตีติ ១៦៧ บุคคลมีบาปอันลอยแล้วแล เราเรียกว่า พราหมณ์ บุคคลที่เราเรียกว่า สมณะ เพราะ ความประพฤติเรียบร้อย บุคคลขับไล่มลทินของ ตนอยู่ เพราะเหตุนั้น เราเรียกว่า บรรพชิต เรื่องพระสารีบุตรเถระ น พราหมณสฺส ปาเรยย นาสุส บุญเจต พฺราหฺมโณ ธิ พราหมณสุส หนฺตานํ ตโต ธิ ยสฺส มุญจติ น พฺราหฺมณสุเสตทกิญฺจิ เสยฺโย ยทานิเสโธ มนโส ปิเยหิ ยโต ยโต ที่สมโน นิวตฺตติ ตโต ตโต สมฺมติเมว ทุกฺขนฺติ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More