ธรรมะของพราหมณ์และการไม่จองเวร : หน้า 94/112
คาถาธรรมบท ภาค ๗-๘ : หน้า 94/112 การเลื่อนฐานะของพราหมณ์ในการไม่ประหารและไม่จองเวร พร้อมทั้งการสำรวมทางกาย วาจา และใจ
1 ครั้ง
สรุปเนื้อหา
บทความนี้พูดถึงหลักธรรมที่เกี่ยวข้องกับพราหมณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการไม่ประหารและไม่จองเวรต่อกัน ซึ่งแสดงให้เห็นว่าความเกียดกันที่เกิดจากอารมณ์ที่เป็นที่รักนั้นสามารถนำไปสู่การสำรวมได้ พราหมณ์ที่ไม่ทำความชั่วทางกาย วาจา และใจ จะถือว่าเป็นผู้มีคุณธรรมและสมควรได้รับการยกย่องในด้านจริยธรรม โดยไม่มีความทุกข์ที่เกิดจากการเบียดเบียนย่อมสามารถเข้าถึงสันติสุขได้
หัวข้อประเด็น
-การไม่ประหารพราหมณ์
-ไม่จองเวร
-ความสำรวมทางกาย วาจา ใจ
-ธรรมะและจริยธรรม
ข้อความต้นฉบับในหน้า
๑๖๘
พราหมณ์ ไม่ควรประหารแก่พราหมณ์ ไม่ควร
จองเวร)แก่เขา
น่าติเตียนพราหมณ์ผู้ประหาร
พราหมณ์ น่าติเตียนพราหมณ์ผู้จองเวร) ยิ่งกว่า
พราหมณ์ผู้ประหารนั้น.
ความเกียดกันใจ จากอารมณ์อันเป็นที่รักทั้ง
หลายใด ความเกียดกันนั่น ย่อมเป็นความประเสริฐ
ไม่น้อยแก่พราหมณ์ ใจอันสัมปยุตด้วยความเบียด
เบียน ย่อมกลับได้จากวัตถุใดๆ ความทุกข์ย่อม
สงบได้เพราะวัตถุนั้นๆ นั่นแล
เรื่องพระนางมหาปชาบดีโคตมี
ยสฺส กาเยน วาจาย
มนสา นตฺถิ ทุกกฏ
สํวุฒิ ตีหิ ฐาเนหิ
ตมห์ พรูมิ พฺราหฺมณนฺติ
ความชั่วทางกาย วาจาและใจ ของบุคคลใด
ไม่มี เราเรียกบุคคลนั้นผู้สำรวมแล้วโดยฐานะ
ว่า เป็นพราหมณ์
หน้าหนังสือทั้งหมด
หนังสือที่เกี่ยวข้อง
Load More