ความหมายของพราหมณ์ในพระพุทธศาสนา คาถาธรรมบท ภาค ๗-๘ หน้า 110
หน้าที่ 110 / 112

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงความหมายของพราหมณ์ในพระพุทธศาสนา โดยอธิบายถึงลักษณะของผู้ที่เป็นพราหมณ์ตามคำสอนและเรื่องราวของพระธรรมทินนาเถรีและพระอังคุลิมาลเถระ เสริมความเข้าใจในแนวคิดที่เกี่ยวข้องกับการทราบถึงจุติและอุบัติของสัตว์ต่างๆ รวมถึงการไม่มีความกังวลในชีวิต ซึ่งชี้ให้เห็นถึงสภาวะที่ปลอดจากกิเลสและความยึดมั่น

หัวข้อประเด็น

- ความหมายของพราหมณ์
- ธรรมทินนาเถรี
- อังคุลิมาลเถระ
- ความกังวลในชีวิต
- สัตว์และการเกิดใหม่

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๘๔ ยสฺส ค น ชานนฺติ เทวา คนธพุพมานุสา ขีณาสวํ อรหนุนํ ตมห์ พรูมิ พฺราหฺมณนฺติ ผู้ใด รู้จุติและอุบัติของสัตว์ทั้งหลาย โดยประการ ทั้งปวง เราเรียกผู้นั้นซึ่งไม่ข้อง ไปดี รู้แล้วว่าเป็น พราหมณ์. เทพดา คนธรรพ์และหมู่มนุษย์ ย่อมไม่รู้คติของ ผู้ใด เราเรียกผู้นั้น ซึ่งมีอาสวะสิ้นแล้ว ผู้ไกลกิเลส ว่า เป็นพราหมณ์ เรื่องพระธรรมทินนาเถรี ยสฺส ปุเร จ ปจฺฉา จ มชฺเญ จ นตฺถิ กิญจน์ อกิญฺจน์ อนาทานํ ตมห์ พรูมิ พฺราหฺมณนฺติ ความกังวลในก่อน ในภายหลังและในท่ามกลาง ของผู้ใดไม่มี เราเรียกผู้นั้น ซึ่งไม่มีความกังวล ไม่มีความยึดมั่นว่า เป็นพราหมณ์ เรื่องพระอังคุลิมาลเถระ อุสภ์ ปวร์ วีร์ มเหสี วิชิตาวินํ อเนช์ นหาตก์ พุทธ์ ตมห์ พรูมิ พราหมณนฺติ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More