คำสอนเกี่ยวกับการร้องไห้และการตาย คาถาธรรมบท ภาค ๗-๘ หน้า 49
หน้าที่ 49 / 112

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้อธิบายถึงการร้องไห้ของคนที่อยู่เมื่อสูญเสียคนที่รัก โดยกล่าวว่าผู้คนมักร้องไห้ถึงผู้ที่ตายไปหรือแม้กระทั่งผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ แต่ไม่เห็นจริง โดยมีคำสอนถึงการปล่อยวางจากกามและไม่ต้องการกลับไปเป็นอยู่ในสภาพเดิม เน้นให้เห็นถึงความจำเป็นในการทำความเข้าใจเกี่ยวกับชีวิตและการตาย เพื่อเข้าถึงการหลุดพ้นจากความทุกข์ แม้คนที่ถูกยกขึ้นจากสถานการณ์เลวร้ายแล้ว แต่ก็ยังมีความรู้สึกอยากกลับไปสู่ความทุกข์เดิม

หัวข้อประเด็น

-การร้องไห้ถึงผู้ตาย
-การรับรู้ความตาย
-การปล่อยวางจากกาม
-ชีวิตและการหลุดพ้น

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๒๓ โยม ชนทั้งหลายย่อมร้องไห้ถึงคนที่ตายไปแล้ว หรือยังเป็นอยู่ (แต่) ไม่ปรากฏ โยม โยมเห็นฉัน ซึ่งเป็นอยู่ ไฉนจึงร้องไห้ถึงฉันเล่า โยม มติ วา ปุตฺต โรทนฺติ โย วา ชีวํ น ทิสสติ โย จ กาเม จชิตวาน ปูนราวๆตเต อิธ ต์ วาปิ ปุตฺต โรทนฺติ ปูน ชีว์ มโต หิ โสติ ลูก (ถูกแล้ว) ชนทั้งหลาย ย่อมร้องไห้ถึงชนที่ตาย ไปแล้วหรือยังเป็นอยู่(แต่)ไม่ปรากฏ ก็ผู้ใดละกาม ทั้งหลายได้แล้ว ยังจะเวียนมาในกามนี้อีก ลูก ชน ทั้งหลาย ย่อมร้องไห้ถึงผู้นั้นบ้าง เพราะเขา(ถึง) เป็นอยู่ต่อไป ก็เหมือนตายแล้ว กุกกุลา อุภโต ตาต กุกกุล ปติตุมิจฉ นรกา อุพฺภโต ตาต นรก์ ปติตุมิจฺฉสีติ. พ่อ พ่อถูกยกขึ้นจากเถ้าถึงแล้ว ยังปรารถนาจะ ตกลงสู่เถ้าดึง(อีก) พ่อ พ่อถูกยกขึ้นจากเหวแล้ว ยังปรารถนาจะตกลงไปสู่เหว (อีก).
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More