บุรพกรรมและการสละสุขเพื่อพบสุขอันไพบูลย์ คาถาธรรมบท ภาค ๗-๘ หน้า 27
หน้าที่ 27 / 112

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเกี่ยวกับการสละสุขในระดับหนึ่งเพื่อให้ได้พบกับสุขที่ยิ่งใหญ่ บทประพันธ์พูดถึงความสำคัญของการให้และการไม่สร้างทุกข์ให้ผู้อื่น เพื่อให้ตนเองพ้นจากเวรกรรมและค้นหาความสุขแท้จริง ซึ่งอาจอยู่เหนือสุขเดิมที่เคยรับรู้ การอธิบายนี้ช่วยส่งเสริมการเข้าใจในแนวทางของชีวิตที่ไม่เห็นแก่ตัว และการสละเพื่อให้ได้รับสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม บทความยังกล่าวถึงการเล่าเรื่องเกี่ยวกับกุมาริกาที่กินไข่ไก่ ซึ่งสามารถเชื่อมโยงเนื้อหากับการพัฒนาตนเองได้ด้วย

หัวข้อประเด็น

-บุรพกรรม
-การสละสุข
-สุขอันไพบูลย์
-ปัญญา
-การให้

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๐๑ เรื่องบุรพกรรมของพระองค์ มตตาสุขปริจจาคา ปสฺเส เจ วิปุล์ สุข จเช มตฺตาสุข์ ธีโร สมุปสฺสํ วิปุล์ สุขนฺติ. ถ้าบุคคล จึงเห็นสุขอันไพบูลย์ เพราะสละสุข พอประมาณเสีย ผู้มีปัญญา เมื่อเห็นสุขอันไพบูลย์ ก็พึงสละสุขพอประมาณเสีย (จึงจะได้พบสุขอัน ไพบูลย์). เรื่องกุมาริกากินไข่ไก่ ปรทุกฺขปธาเนน โย อตฺตโน สุขมิจฺฉติ เวรสํสคุคส์สฏโฐ เวรา โส น ปริมุจฺจตีติ ผู้ใด ย่อมปราถนาสุขเพื่อตน เพราะก่อทุกข์ใน ผู้อื่น ผู้นั้น เป็นผู้ระคนด้วยเครื่องระคนคือเวร ย่อมไม่พ้นจากเวรได้
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More