การอยู่ในป่าและความทุกข์ : หน้า 32/112

๑๐๖ เอกโก ตฺวํ อรญฺเญ วิหร อปวิทฺธ์ว วนสฺมึ ทารุก ตสฺส เต พหุกา ปิหยนฺติ เนรยิกา วิย สคุกคามินนฺติ ท่านผู้เดียว อยู่ในป่า เหมือนไม้ที่เขาทิ้งไว้ในป่า ชนเป็นอันมากย่อมกระหยิ่มต่อท่านนั้น ราวกะว่า พวกสัตว์นรกกระหยิ่มต่อชนทั้งหลาย ผู้ไปสู่สวรรค์ ฉะนั้น. ทุปปพฺพชช์ ทุรภิรม์ ทราวาสา ฆรา ทุกขา ทุกโข สมานสวาโส ทุกฺขานุปติตทธค ตสุมา น จทธคู สิยา น จ ทุกขานุปติโต สิยาติ การบวชก็ยาก การยินดีก็ยาก เรือนที่ปกครอง ไม่ดี ให้เกิดทุกข์ การอยู่ร่วมกับผู้เสมอกันเป็นทุกข์ ผู้เดินทางไกล ก็ถูกทุกข์ติดตาม เพราะฉะนั้น ไม่ จึงเป็นผู้เดินทางไกล และไม่พึงเป็นผู้อันทุกข์ ติดตาม.