ความหมายของบัณฑิตในธรรม คาถาธรรมบท ภาค ๗-๘ หน้า 12
หน้าที่ 12 / 112

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงลักษณะของผู้เป็นบัณฑิตและความแตกต่างระหว่างผู้ที่พูดมากกับผู้ที่มีปัญญา จากบทเรียนในพระธรรม พระสุตตันตระเสนอแนวคิดว่าบัณฑิตไม่เพียงแต่ต้องการการพูดและความสามารถในการวินิจฉัยเท่านั้น แต่ยังต้องมีความสามารถในการเข้าใจและพิจารณาคดีต่างๆ อย่างรอบคอบและมีปัญญา ถึงแม้จะมีทักษะในเชิงการพูด แต่หากขาดปัญญาก็ถือว่าไม่นับเป็นบัณฑิตได้อย่างแท้จริง. การส่งเสริมคุณธรรมและจริยธรรมในสังคมจึงเป็นสิ่งจำเป็นที่จะทำให้คนได้เข้าถึงความจริงและปัญญาอย่างแท้จริง.

หัวข้อประเด็น

-ความหมายของบัณฑิต
-การวินิจฉัยคดี
-คุณธรรมและจริยธรรม
-การใช้ปัญญาในชีวิตประจำวัน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๘๖ บุคคลไม่ชื่อว่าตั้งอยู่ในธรรมเพราะเหตุที่นำคดีไป โดยความผลุนผลัน ส่วนผู้ใดเป็นบัณฑิต วินิจฉัย คดีและสภาพไม่ใช่คดีทั้ง ๒ ย่อมนำบุคคลเหล่าอื่น ไปโดยความละเอียดลออ โดยธรรมสม่ำเสมอ นั้นอันธรรมคุ้มครองแล้ว เป็นผู้มีปัญญา เรากล่าว ว่า ตั้งอยู่ในธรรม. เรื่องภิกษุฉัพพัคคีย์ น เตน ปณฺฑิโต โหติ ยาวตา พหุ ภาสติ เขมี อเวรี อภโย ปณฺฑิโตติ ปวุจฺจตีติ. บุคคลไม่ชื่อว่าเป็นบัณฑิต เพราะเหตุเพียงพูดมาก (ส่วน) ผู้มีความเกษม ไม่มีเวร ไม่มีภัย เรากล่าวว่า เป็นบัณฑิต. เรื่องพระเอกุทานเถระ อธิเจตโส อปฺปมชฺชโต มุนิโน โมนปเถสุ สิกฺขโต
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More