ความหมายของบุตรที่ยุยงและความเสื่อมของผู้เป็นพ่อ คาถาธรรมบท ภาค ๗-๘ หน้า 44
หน้าที่ 44 / 112

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงความรู้สึกของพ่อที่มีต่อลูกที่ไม่เห็นค่าพ่อ และมีความรู้สึกเหมือนถูกยุยงจากลูก ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความขัดแย้งทางจิตใจและความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นจากความสัมพันธ์นี้ เป็นเหมือนการเปรียบเทียบระหว่างการเรียกร้องความรักจากบุตรและการถูกปฏิเสธจากพวกเขา โดยเน้นว่าความสัมพันธ์เช่นนี้ทำให้ผู้เป็นพ่อรู้สึกเหมือนกับการถูกโจมตีจากผู้อื่น ที่อาจจะไม่เคยต้องการหรือแม้แต่ไม่เคยต้องการความรักจากพ่อ

หัวข้อประเด็น

-ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อและลูก
-การเจ็บปวดจากความไม่เห็นค่า
-การเปรียบเทียบกับสัตว์ในธรรมชาติ
-บทเรียนชีวิตจากความเป็นพ่อ
-อารมณ์รักและความเจ็บปวดในครอบครัว

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๑๘ อสนฺตา กิร ม์ ชมฺมา ตาต ตาตาติ ภาสเร รกฺขสา ปุตตรูเปน เต ชหนฺติ วโยคต. อสฺโสว ชิณฺโณ นิพฺโภโค ขาทนา อปนียติ พาลาน ปี ปิตา เถโร ปราคาเรสุ ภิกฺขติ ทณฺโฑ ว กิร เม เสยฺโย ยญฺจ ปุตฺตา อนสุสวา อโถ จณฑปิ กุกกุร จณฑมปิ โคน์ วาเรติ อนุธกาเร ปุเร โหติ คมฺภีเร คาธเมธติ ทณฑสฺส อานุภาเวน ขลิตวา ปฏิติฏฺฐตีติ. ข้าพเจ้าจักเพลิดเพลินด้วยบุตรที่เกิดแล้วเหล่าใด และปราถนาความเจริญแก่บุตรเหล่าใด บุตร เหล่านั้น ถูกภรรยายุยง ย่อมรุกรานข้าพเจ้า เหมือนสุนัขรุกรานสุกร ฉะนั้น ได้ยินว่า บุตรเหล่านั้น เป็นอสัตบุรุษ เลวทราม เรียกข้าพเจ้าว่า พ่อ พ่อ พวกเขาคือรากษส (มาแล้ว) โดยรูปเพียงดังบุตร ย่อมทอดทิ้งข้าพเจ้าผู้ถึง ความเสื่อม(แก่) บิดาแม้ของเหล่าพาลชน เป็นคนแก่
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More