การบรรลุธรรมของภิกษุ : หน้า 83/112

๑๕๗ สุญญาการ์ ปริฏฐิสฺส อมานุสี รติ โหติ ยโต ยโต สมุมสติ ลภติ ปีติปาโมชฺช์ ตตฺรายมาที ภวติ สนฺตจิตฺตสฺส ภิกขุโน สมฺมา ธมฺนํ วิปสฺสโต. ขนฺธานํ อุทยพฺพย์ อมตนต์ วิชานต์. อิธ ปญฺญสฺส ภิกฺขุโน อินฺทฺริยคุตติ สนฺตุฏฐิ ปาฏิโมกฺเข จ สํวโร, มิตฺเต ภชสุสุ กลยาเณ สุทฺธาชีเว อตนฺทิเต ปฏิสนถารวุตฺยสฺส อาจารกุสโล สิยา ตโต ปาโมชฺชพหุโล ทุกขสฺสนฺติ กริสฺสสติ ภิกษุใด มีปกติอยู่ด้วยเมตตา เลื่อมใสในพระ พุทธศาสนา ภิกษุนั้น พึงบรรลุบทอันสงบ เป็นที่ เข้าไประงับสังขาร อันเป็นสุข. ภิกษุ เธอจงวิดเรือนี้ เรือที่เธอวิดแล้วจักถึงเร็ว เธอตัดราคะและโทสะได้แล้ว แต่นั้นจักถึงพระ นิพพาน. ภิกษุพึงติดธรรม ๕ อย่าง พึงละธรรม ๕ อย่าง และพึงยังคุณธรรม ๕ ให้เจริญยิ่งๆ ขึ้น ภิกษุผู้ล่วง