การบรรลุธรรมของภิกษุ คาถาธรรมบท ภาค ๗-๘ หน้า 83
หน้าที่ 83 / 112

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงวิธีการที่ภิกษุสามารถบรรลุถึงความสงบและการรู้แจ้งในพระพุทธศาสนา โดยเน้นการมีเมตตาและการลดละราคะและโทสะ ซึ่งจะนำไปสู่การเข้าถึงสันติสุขและนิพพาน การปฏิบัติตามหลักธรรม ๕ มีความสำคัญในการเดินทางสู่การหลุดพ้น และแสดงให้เห็นว่าการทำความดีและละธรรมที่ไม่ดีจะช่วยให้ภิกษุถึงที่หมายได้เร็วขึ้น

หัวข้อประเด็น

-การบรรลุธรรม
-เมตตาและการปฏิบัติ
-ความสงบในพระพุทธศาสนา
-การเข้าถึงนิพพาน
-หลักธรรม ๕

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๕๗ สุญญาการ์ ปริฏฐิสฺส อมานุสี รติ โหติ ยโต ยโต สมุมสติ ลภติ ปีติปาโมชฺช์ ตตฺรายมาที ภวติ สนฺตจิตฺตสฺส ภิกขุโน สมฺมา ธมฺนํ วิปสฺสโต. ขนฺธานํ อุทยพฺพย์ อมตนต์ วิชานต์. อิธ ปญฺญสฺส ภิกฺขุโน อินฺทฺริยคุตติ สนฺตุฏฐิ ปาฏิโมกฺเข จ สํวโร, มิตฺเต ภชสุสุ กลยาเณ สุทฺธาชีเว อตนฺทิเต ปฏิสนถารวุตฺยสฺส อาจารกุสโล สิยา ตโต ปาโมชฺชพหุโล ทุกขสฺสนฺติ กริสฺสสติ ภิกษุใด มีปกติอยู่ด้วยเมตตา เลื่อมใสในพระ พุทธศาสนา ภิกษุนั้น พึงบรรลุบทอันสงบ เป็นที่ เข้าไประงับสังขาร อันเป็นสุข. ภิกษุ เธอจงวิดเรือนี้ เรือที่เธอวิดแล้วจักถึงเร็ว เธอตัดราคะและโทสะได้แล้ว แต่นั้นจักถึงพระ นิพพาน. ภิกษุพึงติดธรรม ๕ อย่าง พึงละธรรม ๕ อย่าง และพึงยังคุณธรรม ๕ ให้เจริญยิ่งๆ ขึ้น ภิกษุผู้ล่วง
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More