ปราชญ์และพราหมณ์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 102/112

១៧៦ เราเรียกผู้มีปัญญาลึกซึ้ง เป็นปราชญ์ ฉลาดใน ทางและมิใช่ทาง บรรลุประโยชน์สูงสุดนั้นว่า เป็นพราหมณ์. เรื่องพระติสสเถระผู้อยู่ในเงื้อมเขา วิสุทฺโธ วต เม วาโส นิมมล ม ตปสฺสิน มา ตว์ วิสุทธิ์ ทเสสิ นิกขม ปวนา ตวนติ การอยู่ของเราบริสุทธิ์แล้วหนอ ท่านอย่า ประทุษร้ายเราผู้ไม่มีมลทิน ผู้มีตบะ ผู้บริสุทธิ์แล้ว ท่านจงออกจากป่าใหญ่เสียเถิด อสสฏฐ์ คริฎเฐหิ อนาคาเรหิ จูภย์ อโนกสารี อปปิจ ตมห์ พรูมิ พราหมณนฺติ เราเรียกบุคคลผู้ไม่เกี่ยวข้องด้วยชน ๒ จำพวก คือ คฤหัสถ์ ๑ บรรพชิต ๑ ผู้ไม่มีอาลัยเที่ยวไป ผู้ปรารถนาน้อยนั้นว่า เป็นพราหมณ์