การขยันหมั่นเพียรและผลกระทบต่อปัญญา : หน้า 21/112

อุฏฺฐานกาลมฺหิ อนุฏฐหาโน ยุวา พลี อาลสิย์ อุเปโต สํสนุนสงฺกปฺปมโน กุสีโต ปญฺญาย มคฺนํ อลโส น วินฺทติ ៧៥ ก็บุคคลยังหนุ่มแน่นมีกำลัง (แต่) ไม่ขยันในกาล ที่ควรขยัน เขาถึงความเป็นผู้เกียจคร้าน มีใจ ประกอบด้วยความดำริอันจมแล้ว เกียจคร้าน ย่อมไม่ประสบทางด้วยปัญญา เรื่องสูกรเปรต วาจานุรกฺขี มนสา สุสโต กาเยน จ อกุสล น กยิรา เอเต ตโย กมฺมปเถ วิโสธเย อาราธเย มคฺคมิสิปุปเวทิตนฺติ ขี้เกียจ บุคคลผู้มีปกติรักษาวาจา สำรวมแล้วด้วยใจ และ ไม่ควรทำอกุศลด้วยกาย จึงยังกรรมบถทั้ง ๓ เหล่านี้ให้หมดจด จึงยินดีทางที่ท่านผู้แสวงหาคุณ ประกาศแล้ว.