เรื่องมาร : หน้า 70/112

๑๔๘ เรื่องมาร นิฏฐ์ คโต อสนฺตาสี อจฺฉินฺทิ ภวสลุลานิ วีตตณโห อนาทาโน อกขรานํ สนนิปาต วิตตนฺโท อนงคโณ อนฺติโมย์ สมุสฺสโย นิรุตติปทโกวิโท ชญฺญา ปุพฺพาปรานิ จ ส เว อนฺติมสารีโร มหาปุญฺโญ มหาปุริโส ติ วุจฺจตีติ. (ผู้ใด)ถึงความสำเร็จ มีปกติไม่สะดุ้ง มีตัณหาไป ปราศแล้ว ไม่มีกิเลสเครื่องยั่วยวนใจ ได้ตัดลูก ศรอันให้ไปสู่ภพทั้งหลายเสียแล้ว กายนี้ (ของผู้นั้น) ชื่อว่ามีในที่สุด. (ผู้ใด) มีตัณหาไปปราศแล้ว ไม่มีความถือมั่น ฉลาดในบทแห่งนิรุตติ รู้ที่ประชุมแห่งอักษรทั้งหลาย และรู้เบื้องต้นและเบื้องปลายแห่งอักษรทั้งหลาย ผู้นั้นแล มีสรีระมีในที่สุด เราย่อมเรียกว่า ผู้มีปัญญา มาก (เป็นมหาบุรุษ).