เรื่องภิกษุชื่อโกกาลิกะ : หน้า 78/112

១៥២ เรื่องภิกษุชื่อโกกาลิกะ อวธี วต อตฺตานํ สุคคดีตาม กฎฐสม กจฺฉโป วยาหรํ คิริ วาจาย สถิยา วธ. กจฉป์ วุยสน์ คตนฺติ เอต์ปิ ทิสวา นรวีรเสฎฐ วานํ ปมุญฺเจ กุสลํ นาติเวล ปสฺสติ พหุภาเป็น เต่าเปล่งวาจาได้ฆ่าตนแล้วหนอ เมื่อท่อนไม้ตน คาบไว้ดีแล้ว ก็ฆ่า(ตน) ด้วยวาจาอันเป็นของๆ ตน ข้าแต่พระองค์ผู้แกล้วกล้า ประเสริฐในหมู่คน บุคคลเห็นเหตุแม้นั่นแล้ว ควรเปล่งวาจาที่ดี ไม่ควร เปล่งวาจาที่ล่วงเลยเวลา, พระองค์ย่อมทอด พระเนตรเห็นเต่าตัวถึงความฉิบหายเพราะพูดมาก (มิใช่หรือ). โย มุขสญฺญโต ภิกขุ มนฺตภาณี อนุทธโต อตฺถ์ ธมมจ ที่เปติ มธุรนฺตสฺส ภาสิตนฺติ ภิกษุใด สำรวมปาก มีปกติกล่าวด้วยปัญญา ไม่ ฟุ้งซ่าน แสดงอรรถและธรรม ภาษิตของภิกษุนั้น