ธรรมที่มีโทษและไม่มีโทษ : หน้า 42/112

๑๑๖ มิได้ สัตว์ทั้งหลาย ผู้มีความรู้ว่ามีโทษในธรรมที่หาโทษ มีปกติเห็นว่าหาโทษมิได้ในธรรมที่มีโทษ เป็นผู้ถือด้วยดีซึ่งมิจฉาทิฏฐิ ย่อมไปสู่ทุคติ สัตว์ทั้งหลาย รู้ธรรมที่มีโทษ โดยความเป็นธรรม มีโทษ รู้ธรรมที่หาโทษมิได้ โดยความเป็นธรรมหา โทษมิได้ เป็นผู้ถือด้วยดีซึ่งสัมมาทิฏฐิ ย่อมไปสู่สุคติ เรื่องของพระองค์ อห์ นาโคว สงฺคาเม จาปาโต ปตินํ สร์ อติวากฺย์ ติติกฺขิสฺสํ ทนฺต์ นยนฺติ สมิติ ทุสฺสีโล หิ พหุชฺชโน. ทนฺนํ ราชาภิรูหติ ทนฺโต เสฏโฐ มนุสฺเสสุ โยติวากย์ ติกฺขติ อาชานียา จ สินธวา วรมสฺสตรา ทนฺตา กุญชรา จ มหานาคา อตฺตทนฺโต ตโต วรนุติ เราจักอดกลั้นคำล่วงเกิน เหมือนช้างอดทน ลูก ศรที่ตกจากแห่งในสงคราม ฉะนั้น เพราะชนเป็น อันมากเป็นผู้ทุศีล ชนทั้งหลาย ย่อมนำสัตว์พาหนะ