ความหมายของพราหมณ์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 106/112

๑๘๐ ผู้ใด ล่วงบุญและบาปทั้ง ๒ และกิเลสเครื่องข้อง เสียได้ในโลกนี้ เราเรียกผู้นั้น ซึ่งไม่มีความโศก มีธุลีไปปราศแล้ว ผู้บริสุทธิ์แล้วว่า เป็นพราหมณ์ เรื่องพระจันทาภเถระ จนทั่ว วิมล์ สุทธ์ วิปฺปสนุนมนาวิล นนทิภวปริกขีณ์ ตมห์ พรูมิ พฺราหฺมณนฺติ เราเรียกผู้บริสุทธิ์ ผ่องใส ไม่ขุ่นมัว มีภพเครื่อง เพลิดเพลินสิ้นแล้ว เหมือนพระจันทร์ที่ปราศจาก มลทินนั้นว่า เป็นพราหมณ์ เรื่องพระสีวลีเถระ โย อิม ปลิปถ์ ทุคฺค สํสาร์ โมหมจุจคา ติณฺโณ ปาร์คโต ฌายี อเนโช อกถูกถี อนุปาทาย นิพพุโต ตมห์ พรูมิ พราหมณนฺติ ผู้ใด ล่วงทางอ้อม หล่ม สงสาร และโมหะนี้ไป แล้ว เป็นผู้ข้ามไปได้ ถึงฝั่ง มีปกติเพ่ง หากิเลส เครื่องหวั่นไหวมิได้ ไม่มีความสงสัยเป็นเหตุกล่าว