การเป็นพราหมณ์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 107/112

๑๘๑ ว่าอย่างไร ไม่ถือมั่น ดับแล้ว เราเรียกผู้นั้นว่า เป็นพราหมณ์. เรื่องพระสุนทรสมุทรเถระ อลตุตกกตา ปาทา ปาทุการยุห เวสิยา ตวญจาปิ ทหโร มม อห์ปิ ทหรา ตัว อุโภปิ ปพฺพชิสสาม ชิณณา ทณฑปรายนาติ หญิงแพศยาผู้มีเท้าย้อมแล้วด้วยน้ำครั่ง สวม เขียงเท้า (กล่าวแล้วว่า) แม้ท่านก็เป็นชายหนุ่ม สำหรับดิฉัน และแม้ดิฉันก็เป็นหญิงสาวสำหรับท่าน แม้เราทั้ง ๒ แก่แล้ว มีไม้เท้ากรานไปข้างหน้า จึง จักบวช. โยธ กาเม ปหนฺตฺวาน อนาคาโร ปริพฺพเช กามภวปริกขีณ์ ตมห์ พฺรูมิ พฺราหฺมณนฺติ บุคคลใด ละกามทั้งหลายในโลกนี้แล้ว เป็นผู้ ไม่มีเรือน งดเว้นเสียได้ เราเรียกบุคคลนั้น ผู้มี กามและภพสิ้นแล้วว่า เป็นพราหมณ์.