ความโศกและการทรงธรรมในพระพุทธศาสนา : หน้า 13/112

โสกา น ภวนฺติ ตาทิโน อุปสนฺตสฺส สทา สตีมโตติ ความโศกทั้งหลาย ๘๗ ย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้มีจิตมั่นคง ไม่ประมาท เป็นมุนี ศึกษาในทางแห่งโมนปฏิบัติ ผู้คงที่ ระงับแล้ว มีสติทุกเมื่อ น ตาวตา ธมฺมธโร ยาวตา พหุ ภาสติ โย จ อปฺปิ สุตฺวาน ส เว ธมฺมธโร โหติ ธมฺม กาเยน ปสฺสติ โย ธมฺม น ปมชฺชตีติ บุคคล ไม่ชื่อว่าทรงธรรม เพราะเหตุที่พูดมาก ส่วนบุคคลใด ฟังแม้นิดหน่อย ย่อมเห็นธรรมด้วย นามกาย บุคคลใด ไม่ประมาทธรรม บุคคลนั้นแล เป็นผู้ทรงธรรม. เรื่องพระลกุณฏกภัททิยเถระ น เตน เถโร โหติ เยนสฺส ปลิต สิโร ปริปกโก วโย ตสฺส โมฆชิณโณติ วุจฺจติ