เรื่องมารและการเห็นทุกข์ในชีวิต : หน้า 53/112

๑๒๗ เรื่องมาร ปพพตสฺส สุวณฺณสฺส ชาตรูปสฺส เกวลี ทวิตาปิ นา เม สุส อิติ วิทธา สม จเร โย ทุกฺขมทุกข์ ยโตนิทาน กาเมสุ โส ชนฺตุ กถ์ นเมยุย อุปธี วิทิตวา สงฺโคติ โลเก ต เสว ชนฺตุ วินยาย สิกฺขติ บรรพต จึงเป็นของล้วนด้วยทองคำที่สุกปลั่ง แม้ ความที่บรรพตนั้น (ทวีขึ้น) เป็น ๒ เท่าก็ยังไม่เพียง พอแก่บุคคลคนหนึ่ง บุคคลทราบดังนี้แล้ว จึง ประพฤติแต่พอสม. ผู้เกิดมาคนใดได้เห็นทุกข์ว่า มีกามใดเป็นแดน มอบให้ (เป็นเหตุ) ไฉนผู้ที่เกิดมาคนนั้น จะพึงน้อม ไปในกามนั้นได้เล่า ผู้ที่เกิดมารู้จักอุปธิ (สภาพเข้า ไปทรงไว้) ว่าเป็นธรรมชาติเครื่องข้องในโลกแล้ว พึงศึกษาเพื่อนำอุปธินั้นนั่นแล ออกเสีย