พราหมณ์และการหลุดพ้นจากกิเลส คาถาธรรมบท ภาค ๗-๘ หน้า 98
หน้าที่ 98 / 112

สรุปเนื้อหา

ข้อความนี้อธิบายถึงความหมายที่แท้จริงของคำว่าพราหมณ์ โดยยกตัวอย่างถึงผู้ที่เกิดมาจากสายเลือดไม่ได้มีความหมายว่าเป็นพราหมณ์ แต่เป็นกิเลสและสังโยชน์ที่ทำให้คนเราไม่สามารถเข้าถึงสภาวะพรหม. ผู้ที่สามารถตัดสังโยชน์ทั้งปวงได้และไม่ข้องเกี่ยวกับกิเลสจึงถือว่าเป็นพราหมณ์ที่แท้จริง. การหลุดพ้นนั้นเกี่ยวกับการมีจิตใจที่ไม่มีความกังวลและการรักษาความนิ่งสงบในจิตใจ.

หัวข้อประเด็น

-การนิยามพราหมณ์
-ความหมายของกิเลส
-การหลุดพ้นจากกิเลส
-การตัดสังโยชน์
-คุณสมบัติของพราหมณ์ที่แท้จริง

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๗๒ เรื่องพราหมณ์คนใดคนหนึ่ง น จาห์ พราหมณ์ พรูมิ โยนช์ มตฺติสมภ โภวาที นาม โส โหติ ส เว โหติ สกิญฺจโน อกิญฺจนํ อนาทานํ ตมห์ พรูมิ พฺราหฺมณนฺติ เราไม่เรียกบุคคลผู้เกิดแต่กำเนิด ผู้มีมารดาเป็น แดนเกิดว่าเป็นพราหมณ์ เขาย่อมเป็นผู้ชื่อว่าโภวาที เขาย่อมเป็นผู้มีกิเลสเครื่องกังวล เราเรียกผู้ไม่มี กิเลสเครื่องกังวล ผู้ไม่ถือมั่นนั้นว่า เป็นพราหมณ์ เรื่องอุคคเสน สพฺพสญโญชน์ เฉตวา โย เว น ปริตสฺสติ สงฺคาติค์ วิสํยุตฺต์ ตมห์ พฺรูมิ พฺราหฺมณนฺติ ผู้ใดแล ตัดสังโยชน์ทั้งปวงได้แล้ว ย่อมไม่สะดุ้ง เราเรียกผู้นั้น ผู้ก้าวล่วงกิเลสเครื่องข้องได้ ผู้ หลุดพ้นแล้วว่า เป็นพราหมณ์
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More