การฆ่าความโกรธเพื่อความสงบ : หน้า 100/112

๑๗๔ บุคคลฆ่าความโกรธได้แล้ว จึงอยู่เป็นสุข ฆ่า ความโกรธได้แล้ว จึงไม่เศร้าโศก พราหมณ์ พระ อริยเจ้าทั้งหลาย ย่อมสรรเสริญการฆ่าความโกรธ อันมีรากเป็นพิษมียอดหวาน เพราะบุคคลนั้นฆ่า ความโกรธนั้นได้แล้ว ย่อมไม่เศร้าโศก อกโกส วธพนธญฺจ อฏโฐ โย ติติกฺขติ ขนฺติพล์ พลานีก ตมห์ พฺรูมิ พฺราหฺมณนฺติ ผู้ใดไม่ประทุษร้าย อดกลั้นซึ่งคำด่า และการตีและ การจองจำได้ เราเรียกผู้นั้น ซึ่งมีกำลังคือขันติ มี หมู่พลว่า เป็นพราหมณ์ เรื่องพระสารีบุตรเถระ อกโกธน์ วตตวนต์ สีลวนต์ อนุสสท์ ทนต์ อนฺติมสารีร ตมห์ พรูมิ พฺราหฺมณนฺติ เราเรียกผู้ไม่โกรธ มีวัตร มีศีล ไม่มีตัณหา เครื่องฟูขึ้น ผู้ฝึกแล้ว มีสรีระในที่สุดนั้นว่า เป็น พราหมณ์.