ความหมายของเสื้อผ้าและตัวตนในบทกวี คาถาธรรมบท ภาค ๗-๘ หน้า 97
หน้าที่ 97 / 112

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาระบุถึงความไม่สำคัญของสิ่งที่ปรากฏภายนอกเมื่อเทียบกับคุณค่าภายใน โดยเฉพาะในบทกวีที่กล่าวถึงผู้มีปัญญาที่ไร้ค่าเมื่อมีแต่เปลือกนอกที่งดงามโดยไม่มีคุณค่าในหัวใจ ข้าพเจ้าสังเกตเห็นว่าผ้าบังสุกุล อาจไม่ช่วยอะไรต่อการพัฒนาตนเอง เมื่อพูดถึงบุคลิกภาพที่แท้จริงซึ่งต้องมาจากภายใน. ข้อมูลนี้สื่อถึงความสำคัญของการพิจารณาความเป็นจริงและการไม่หลงใหลเพียงแค่รูปลักษณ์ของบุคคลหนึ่ง ข้อความนี้สามารถนำไปใช้ในการตรวจสอบลักษณะของความงามและคุณค่าที่แท้จริง.

หัวข้อประเด็น

-การสำรวจคุณค่าภายใน
-ความสำคัญของการมองเห็นที่แท้จริง
-การวิเคราะห์สิ่งที่ปรากฏภายนอก
-การสะท้อนอัตลักษณ์ของบุคคล
-ความสัมพันธ์ระหว่างรูปลักษณ์และบุคลิกภาพ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๗๑ ข้าพเจ้านั้น ยิ่งจักเข้าไปสู่จอมปลวกลึกตั้ง 900 ชั่วบุรุษ น้ำมันและเกลือของท่านจะเป็นประโยชน์ อะไร ดีปลีก็ไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูลแก่ข้าพเจ้า กินเต ชฎาห์ ทุมเมธ กินเต อชินสาฏิยา อนุภนฺตรนฺเต คหนํ พาหิรํ ปริมชฺชสีติ. ผู้มีปัญญาทราม ประโยชน์อะไรด้วยชฎาทั้งหลาย ของเธอ ประโยชน์อะไรด้วยผ้าที่ทำด้วยหนังเนื้อ ชื่ออชินะของเธอ ภายในของเธอรกรุงรัง เธอย่อม เกลี้ยงเกลาแต่ภายนอก เรื่องกิสาโคตมี ป์สุกูลธร์ ชนฺติ กิสํ ธมนิสนุกต์ เอก วนสุมี ฌายนต์ ตมห์ พรูมิ พราหมณนฺติ เราเรียกชนผู้ทรงผ้าบังสุกุล ผู้ผอม สะพรั่งด้วย เอ็น ผู้เพ่งอยู่ผู้เดียวในป่านั้นว่า เป็นพราหมณ์
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More