เรื่องพรานเบ็ดชื่ออริยะ คาถาธรรมบท ภาค ๗-๘ หน้า 17
หน้าที่ 17 / 112

สรุปเนื้อหา

ข้อความนี้เกี่ยวกับการวิเคราะห์คำว่า 'อริยะ' ในแง่ของการไม่เบียดเบียนสัตว์ และการดำเนินชีวิตของภิกษุที่ยังไม่ถึงความสิ้นอาสวะ การรักษาศีลและวัตร รวมถึงการหลีกเลี่ยงการเบียดเบียน จึงจะได้ชื่อว่าเป็น 'อริยะ' การเข้าใจในแนวทางเดียวกันกับการศึกษาศาสนาเช่นนี้จะนำไปสู่ความสงบและความสุขทางจิตใจในชีวิตของผู้ปฏิบัติธรรม.

หัวข้อประเด็น

-ความหมายของอริยะ
-การไม่เบียดเบียนสัตว์
-การดำเนินชีวิตของภิกษุ
-การถึงความสิ้นอาสวะ
-ศีลและวัตรในพระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๙๑ เรื่องพรานเบ็ดชื่ออริยะ น เตน อริโย โหติ เยน ปาณานิ หีสติ อหิสา สพฺพปาฌาน อริโยติ ปวุจฺจตีติ บุคคลไม่ชื่อว่าเป็นอริยะ เพราะเหตุเบียดเบียน สัตว์ บุคคลเรากล่าวว่าเป็นพระอริยะ เพราะไม่ เบียดเบียนสัตว์ทั้งปวง เรื่องภิกษุมากรูป น สีลพุพตมตฺเตน พาหุสจฺเจน วา ปน อถวา สมาธิลาเภน วิวิตตสยเนน วา ผุสามิ เนกขมุมสุข อปุถุชฺชนเสวิต ภิกขุ วิสสาสมาปาทิ อปฺปตฺโต อาสวกฺขนฺติ ภิกษุ ภิกษุยังไม่ถึงความสิ้นอาสวะ อย่าเพิ่งถึง ความวางใจ ด้วยเหตุสักว่าศีลและวัตร ด้วยความ เป็นพหุสูต ด้วยอันได้สมาธิ ด้วยอันนอนในที่สงัด หรือ (ด้วยเหตุเพียงรู้ว่า) เราถูกต้องสุขในเนกขัมมะ ซึ่งปุถุชนเสพไม่ได้แล้ว.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More