การเฝ้าพระสัมพุทธเจ้า : หน้า 60/465

หน้าผาก ไม่ใช่อย่างเดียว นึกถึงพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์ด้วย โอ๋ วันรุ่งขึ้นเราจะได้เข้าเฝ้าพระสัมพุทธเจ้าแล้ว จากนั้นนึกก็ผลอีดด้วยความอ่อนเพลียจากการเดินทางในใจมีแต่พระสัมพุทธเจ้า ไม่ได้พบถึงบุคคลอื่นเลย แต่กลับไปได้ประเดี๋ยวเดียวแค่นั้น พอถึงปุ้มยาม (ยามหนึ่งมี ๔ ช่วงโมง) ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ก็สะแดงตื่นขึ้น ด้วยความละสิ้นถึงพระสัมพุทธเจ้าชอย่างแรงกล้า ลิ่มตามสว่างและกระมัง เราดึกกว่า นึกไปยังมา แสงแห่งความอัศจรรย์ คือ แสงสว่างจากการเจริญพุทธานุสรณ์ขับความมืดในห้องนั้นหายไปหมด ประดุจดวงดาวในวันที่ลูกโพลงขึ้นในยามเช้า ทำให้ท่านเข้าใจผิดคิดว่า มันสว่างแล้ว ก็ใจ เราได้เข้าเฝ้าพระสัมพุทธเจ้า ลูกขึ้นมาเลย เดินไปที่หน้าต่าง คิดว่าจะแสดงดวงอาทิตย์โยนล่อขอขึ้นมาแล้ว แต่กลับเห็น