ข้อความต้นฉบับในหน้า
บุคคลผู้มีปัญญาพึงตามะลิทนิกถึงวงสมมา
สัมพทธเจ้าแห่งหลาย อันประกอบไปด้วยศรัทธา ศีลและ
การเห็นธรรมเบื้อง ๆ" พูดเช่นย้ำถึงก็หลังฉันแล้ว
เมื่อพระสาร ถรบุตรกล่าวอนุโมทนาแล้วก็ฉลาจาก
อาสนะ กลับสู้พระ เตรวันพร้อมกับพระอานนท์
พระอานนท์จึงไปเฝ้าพระสัมพุทธเจ้า ถวายบังคม
แล้วนั่ง ณ ตัวส่วนข้างหนึ่ง พระพุทธองค์ทรสงค์กล่าว
พระอานนท์ว่า "อานนท์ เธอมาแต่ไหนแต่เช้าหรือ"
พระอานนท์ก็ได้กราบทูลเรื่องราวทั้งหมดให้พระพระรม
ศาสตรตรรงทราบ พระองค์ตรัสชื่นชมพระสัมพุทธว่า เป็นนิบชิต มิฉะนั้นอาจมา สามารถอธิบายธรรมให้ท่านอนาถา
บันเกิดเศร้ๆใจอย่างแจ่มแจ้ง แล้วหายกามอาการ
เจ็บไข้ได้บัน
อย่าสิ่ว่า ท่านแสดงธรรมเพื่อจะบังให้ใจอยู่ในบุญ ถายกติโบ่ง คือ ให้หยาดตรงนั้นแล้วใจ ส ถ้าใจใส่แล้วไปดี แต่ ยังอย่างไรทำความตายไม่ได้ เป็นเรื่อง