อนาถบิณฑิกเศรษฐี : หน้า 424/465

ความจริงของชีวิตและธรรมทาน แต่ความรู้เพื่อเลี่ยงชีพนี้ไม่ใช่ อามิสถานแบ่งระดับของผู้ให้เป็น ๓ ประเภท คือ ๑. ทาสทาน หมายถึง การให้ของที่ด้อยกว่าที่ตนเองใช้สอย เช่น เมื่อได้มะม่วง ด ผล ก็เลือกผลที่ไม่ดี ผลที่เล็ก ผลไม่สมบูรณ์นำมาทาน การให้ของนี้เรียกว่า ทาสทาน เพราะว่าใจของทายเป็นทาสของความตระหนี่อยู่ แล้วจึงให้คนอื่นรับนั้นเป็นข้าทาส วิราวต่ำกว่า ๒. สายทาน หมายถึง การทายกให้ของที่เสมอ กับที่ตนใช้บริโภคตนเองอย่างไร ถึงคราวจะให้คนอื่นก็ให้ของนั้น เสมือนการให้ของแก่คนที่เป็นมิตรสหาย ๓. สามารถ หมายถึง ทายกให้ของที่ดี ประณีตกว่า ของที่ตนเองใช้ คือ สูงกว่า เห็นกว่า โดยคัดเลือกเอาแต่ของที่ดีที่สุดมอบให้ เช่น การเลี้ยงภัตตาหารพระภิษุสามเณร จะตกแต่งข้าวเกลืออาหารอย่างประณีตบรรจงกว่าตนเองบริโภค การให้อย่างสามาถนี้ ได้มีอยู่ในใจของท่านอนาถบิณฑิกะตลอดเวลา จนกระทั่งจะจากโลกนี้ไป ท่าน งาน...มันเกิดขึ้นจากสวรรคาลัยและนิพพาน