อนาถบิณฑิกเศรษฐี : หน้า 92/465

แล้วจนลูก ตอนแรกตกใจประหวั่นพรึง พอเห็นคนเอาจริงเอา ขุนลูกใจเลย เปลี่ยนจากคนที่มีมดบอดด้วยความตระหนก มาเลื่อมเป็นเงาแล้วโศกจาง ด้วยความครั่นคร้าวในการกระทำของท่านอาณาจักรเศรษฐี ผู้นำบุญอองค์ลายามิติรยูคั่น โอ้ ! ท่านน้อยของเราคงไม่เหลือแล้ว ท่านเศรษฐี เล่นปลาดเงินสนเต็มพื้นที่แล้ว เลยให้เราวารไปเชิญท่านเศรษฐีมา “ท่านเศรษฐีพอแล้ว” ท่านเศรษฐีเดี๋ยวหยุดก่อน พอแล้ว อย่าเพิ่งอุ๊ยเลย ขอให้ท่านเหลือที่ตรงนี้ไว้ให้แก่เราเถอะ ไม่ต้องจึงมาปลูกแล้วล่ะ เราขอร่วมบุญด้วย โดยถวายพื้นที่นี้ให้แก่พระศาสนา” ท่านเศรษฐีพูดในใจว่า เจ้าตราวชุมารธเป็นผู้ชื่อเสียง มั่นรู้รู้มาก การนี้เจ้าชะม้าเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาชอมเกิดผลดี ท่านเศรษฐีจึงติดสินใจใจถาวรส่วนที่เหลือนั้นให้แก่เจ้าชะม้าได้บำเหน็จบ บุญ แล้วตรงนั้น