อนาถบิณฑิกเศรษฐี : หน้า 268/465

โยมมีความดีเบื้องาน ส่วนผู้อาวุโทยฺอญได้รับบุญนั้นด้วย คือ ได้ทั้งเรา ได้ทั้งผู้อื่นทีละโลกไปแล้ว ได้ทั้งเทวดาทั้งหมด ดังนั้น การร้องไห้เศร้าครใกลและคร่ำครวญนั้น ไม่มีประโยชน์เลย สำหรับญาติผู้ล่วงลับไปแล้ว คนตายยืนอยู่ตรงนั้น ญาติก็ร้องให้ ด้วยความอาลัยอาวรณ์ แต่ผู้ตายบอกอย่าอารมณ์ ร้องก็ไม่ได้อะไรเลย แล้วพลอยทำให้ผู้ที่โลกไปด้วยกันทั้งหลายเกิดความทุกข์ นอกจากนั้น การร้องให้ผู้ที่โลกไปอยู่ตรงนั้น ครียดไปด้วย ความเครียด ระบายไปยังโลก เรียกว่า เครียดอำนพร ต่างก็ผูกพันอารมณ์กัน หรือถ่ายไปแล้วตนเป็นมนุษย์อยู่ผู้เดียวได้สิสมบญ ตายไปแล้วก็อด้ต อยาก ๆ สมุฏว่ามิ ไม่เปบอาย อยู่บนพื้นมนุษย์ เป็นสมุฏวาเสร็จร้อน ตะโกนบอกให้ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ จะเกิดเป็นอาหาทิพย์ เลือดผ้าผืนเป็นทิพย์ เกิดเป็นที่เป็นทิพย์ ตะโกนจนคอแห้งเลย แต่ผู้มีชีวิตอยู่ก็ไม่รู้เรื่อง เพราะนั่นการร้องให้