อนาถบิณฑิกเศรษฐี : หน้า 395/465

บริวารไม่ชา่ว มาหมดวิมาน มาส่วนหนึ่งเท่านั้น ขนาดมา ส่วนหนึ่ง หัวขบวนไปถึงสุดรุ่ แล้วแต่ท้ายยังอยู่ เมืองมนุษย์ ต้องอธิษฐานอย่างนี้ แสดงการเคลื่อนไหวจากโลกมนุษย์สุดรุ่ ผ่าน เขาพระสมุทร ที่เขาสถบรรเจิด เขาตรีกูญ สวรรค์ชั้น จตุบาราชกะ ชั้นดาวลึก ชั้นยามา ถึงชั้นสุด ขบวนทัพ เยาวชนวิมานปราสาทเคลื่อนตัวผ่าน วิมานต่าง ๆ ในชั้นสุดสิทธิ ผ่านวิมานนั้นไปเรื่อย ๆ เหล่านาวรวกที่สวนทางต่างหลากทางให้ขบวนของท่าน อนาคินทิกเทวบด สังคมมนั้นเขวัดกันที่ลำดับมี มามีอ้อยต้องหลง เป็นที่ยอมรับกัน คือ ไม่มีสิทธิที่จะ จะได้นวรไม่สมอภา หรือไม่อุตรธรรม เขาให้สิทธิ์ เสร็จภายในสร้างบูญเพื่อไปเสวยผลบูญ แต่ทำได้ แค่ไหนก็ได้แค่นั้น ท่านย่อมจะไปเอามาก็ไม่ให้รอก มัน ได้ตามกำลังที่ทำ เพราะฉะนั้นขึ้นไปตรงนั้นแล้วอย่าไป