อนาถบิณฑิกเศรษฐี : หน้า 139/465

เกินไป แม่ก็ปรารถนาอยากจะให้ใจสมบัติจักครรภ์ดักไม่พร่อง ถ้าคนที่เข้าใกล้ก็มีปัญหา แต่คนที่มีความรู้ ไม่ค่อยเข้าใจ คิดว่ามีด้วยหรือสมบัติถ้าดักไม่พร่อง มีแต่ว่าตัแล้วไม่มีเหลือ แต่มีผู้บุญในกาลก่อน ทำบุญแล้วก็อธิษฐานจิตอย่างนั้น ๆ จึงได้มาเป็นแล้ว เทวดามิจฉาจริจิฟังท่านเศรษฐีเป็นพระโสดาบัน ออกปากชั่ ใลแล้วไม่ใด ก็เลยพารอบครัว ยกทักษิณรกเศรษฐี ออกจากเรือนน่านอนนึกเศรษฐี เดินออกไปเลยแม้จะลอยไปออกแฟกแตั่กๆ ได้รับความลำบากมาก รายทุกโชคดี ถ้าไม่อยู่ก็ไม่ยิ๋ งเพิ่งหาแหงนได้ แตเทวดาต้องเป็นอยู่ด้วยบุญของตัว ทำมาหากินก็ได้ ทำอะไรไม่ได้ ถ้าไม่มีบุญไปมิมิอะไรไม่ได้และก็ต่างเขาโล่ออกเพราะหมดบุญ บุญมันรังไปเรื่อย ๆ ลำบากเป็นเทวดาจัดทั้งครอบครัวไปแล้ว เทวดาสึกสำนักคิดว่า เราไม่ใช่วรกรรมอย่่างนั้น วิรเรไม่