อนาถบิณฑิกเศรษฐี : หน้า 87/465

ว่างตรงไหนรับ ถือว่าผิดกฎหมาย และไม่ให้ทกษ์ต้องดูเต้มพื้นนี้ ถ้่าได้ถงนี้เราก็จะขายให้ คือพูดง่าย ๆ ว่า ปฏิเสธอย่างนุ่มนวล อย่างละมุนละไม เพราะว่าตัวก็รักสถานที่นี่มันเป็นที่รํารึก แต่ในใจจริง ๆ เจ้าเชตไม่ขาย บอกอย่างนี้ เพราะคิดว่า ยกเว้นเทวดาแล้ว มนุษย์อาไม่ได้รอง ที่ตั้งราคาแพง ๆ สูง ๆ ก็เพราะว่าไม่อยากขายนั่นเอง แต่ถ้าพูดผิดคนเสียแล้ว มาถูกับท่านอนาถบริกเศรษฐี “ตกลง พระองค์ทรงขายหรือ หมอนฉันจะนำทรัพย์มาปริ่งให้เต็มพื้นที่ของพระองค์คืนนี้เลย” เอาขนาดนั้นเลย ใจท่านเศรษฐีไม่ใดคิดดูดูก่อน แต่คิดท่าก่อนตั้งแต่เกิดมาตามเจ้าเชต ไม่คิดว่าจะได้ยิน หรือได้เห็นบุคคลเช่นนี้ในโลกกว่า เอ๊ะ ! บุคคลอย่างนี้มีด้วยหรือ เจ้าเชตตอบพระทัย “เราพูดเล่น ไม่คิดว่าท่านจะกล้าซื้อจริง ๆ ขนาดนั้น เราพูดไปอย่างนั้นเอง คืออย่างไรก็ไม่ขายหรอก พูดไปอย่างนั้น เพราะคิดว่า อย่างไรก็เหลือสุขก็ไม่มีปัญญา หรือไม่มีเงินตรา ไม่มีอารมณ์ }(โลโก้รูป) ยานบานิกเศรษฐี