อนาถบิณฑิกเศรษฐี : หน้า 247/465

เสมดวยนาย ๓ จำพวกนี้จัดว่า เป็นผู้มีศีล หยาบคาย ไม่อี๋อ่อเพื่อ เมื่อตายไปแล้วอมทุกข์ เราจะเห็นว่า ชีวิตแต่เรืองบุญกับบาปยังนั้นเลย ไม่ได้เกี่ยวกับเรืองทามาหากินหรือความเก่งเลย มีแต่เรือง ดีกันไม่ดีเท่านั้นเอง เก่งกับไม่เก่งกลับไม่ได้กล่าวถึง หรือมีกันไม่มี มีมากน้อยเราก็ไม่พูดถึง แต่พูดคำว่า ดีหรือไม่ดี บุญก็บาปเท่านั้น ส่วนภรรยาเสมดวยมาตรเสมดวยพ่อหรือ น้องสาว เสมดวยเพื่อน และเสมดวยทาสรับใช้ทั้ง ๔ จำพวกนี้ ตั้งอยู่ในใส่สิโล เมื่อเมตายไปออกไปสู่สติ เราจะเห็นว่า การกระทำในโลก แม้ยุในบ้าน ทำในบ้าน ตกลงเป็นสามรรถกันแล้ว ถ้าทำไม่ถูก หลักวิชา มีทางไป ๒ ทาง คือ ทุตติคับฤดู เพราะว่าจิตตะสูฏิสูงกิฬุเร ทุตติ คับฤดู ปฏิกุจฉา ฯ๚ เมื่อจิตเศร้าหมอง