อนาถบิณฑิกเศรษฐี : หน้า 173/465

ข้าพเจ้าเกิด "ท่านพระฤกษ์เชิญเอาไปเถิด ข้าพเจ้าให้ก็แก่นั้น" คือ ใดฉันแต้การให้เพราะอย่างนี้ ส่งมีความสุข ความสุขจากการให้จะรู้จักตนเองได้ให้ แต่ท่านไม่บ่มีความรู้ในการดูจริงจึงให้เขาไปเลย ในขณะท่านเศรษฐี กล่าวว่าคำว่า ให้เท่านั้น สิริ ก็เคลื่อนจากหงอนก็ไปประดิษฐานอยู่ที่ดวงแก้วมณี ซึ่ง วางอยู่บนหัวนอน พราหมณ์เห็นแล้ว เราไม่ได้เอาโมกาม แต่เราจะเอาสิทธิไก่ สีรินะซะแล้วมายุที่ดวงแก้ว "ท่านเศรษฐี เราออกงบกว่าวนั้น จึงเราอยากได้งัยเลย ดวงแก้วดวงนี้ เพื่อว่าจะเป็นอุปกรณ์ใน การสอนนามพ สอนนักเรียน" "เอาเลยข้าพเจ้าให้แก้วมณีแก่นท่าน เอาเถอะ" พอยกแก้วมณีให้ สิรินีอีกเคลื่อนจากแก้วมณีไป