อนาถบิณฑิกเศรษฐี : หน้า 187/465

ทรัพย์พระคาถาถอยหลังว่า “ผู้ไม่มีบุญจะเป็นผู้มีสิลปะ หรือไม่มีสิลปะก็ตาม ย่อมขวนขวายที่จะรวบรวมทรัพย์เอาไว้เป็นอันมาก แต่ผู้มีบุญเท่านั้นจะได้ใช้สอยทรัพย์” “ส่วนผู้ไม่มีบุญไม่มีโอกาสได้ใช้ทรัพย์นั้นเลย ไม่เพียงแต่เท่านั้น ทรัพย์ทั้งหลายยิ่งเกิดขึ้นแทนที่ไม่ใช่ดีแก่กำเนิด บางทีเกิดในดิน เกิดเป็นลูกเสือเรือไปยังทะเล ในอากาศ ฝรั่งชาติคลำมา ผู้มีบุญย่อมบันดาลให้เกิดสิ่งเหล่านั้นได้” ปง คือ ทุกคนทุกแห่ง แต่ผู้มีย่อมทำความดีได้แล้ว “บุญนี้ย่อมส่งผลให้ได้สมบัติ อันนำใคร่พงษ์ปง ซึ่งเทวดาและมนุษย์ทั้งหลายปรารถนาอย่างไร ย่อมได้ผลอย่างนั้น” มนุษย์ปรารถนาอย่างไร เทวดาปรารถนาอย่างไร เมื่อมีบุญย่อมได้อย่างที่อยากจะได้ ตามกำลังบุญ เช่น ความเป็นผู้มีผิวพรรณงาม ความเป็นผู้มีเสียงไพร่ ความเป็นผู้มีทรงตรงงาม งามตั้งแต่เกิดด้วย ได้เป็นพระราชบาลนไม่ได้บวชพระสงฆ์